Skip to main content

Συγκλονιστικός Σπανούλης στο αφιέρωμα του BCL (vid)

Το Basketball Champions League άνοιξε τις πύλες του, για την σεζόν 2022/23 και το BCL Diaries φιλοξενεί το μεγάλο αστέρι της διοργάνωσης, που δεν βρίσκεται εντός παρκέ, αλλά στον… πάγκο.

Ο λόγος, φυσικά, για τον Βασίλη Σπανούλη, που πραγματοποιεί την παρθενική του χρονιά στο τιμόνι επαγγελματικής ομάδας, όντας ο προπονητής του Περιστερίου, που συμμετέχει στον 8ο όμιλο.

Η διοργανώτρια αρχή δημιούργησε ένα συγκλονιστικό βίντεο – αφιέρωμα στον «Kill Bill», με την κάμερα του BCL να καταγράφει στιγμές από την προετοιμασία του Περιστερίου στο Καρπενήσι και τον ίδιο τον Σπανούλη να μιλά, μεταξύ άλλων,  για την σχέση του με το μπάσκετ, αλλά και για την απόφαση του να… σκοτώσει τον αθλητή που είχε μέσα του και να  φορέσει το κοστούμι του προπονητή.

Αναλυτικά ο Βασίλης Σπανούλης μίλησε στην κάμερα του BCL:

 «Είμαι ένας άνθρωπος που αγαπάει παθολογικά το μπάσκετ, έτσι γεννήθηκα. Ο χαρακτήρας μου και ο τρόπος που αγαπώ το μπάσκετ, πιο πολύ μου ταιριάζει να είμαι μέσα στο γήπεδο παρά από κάποια κερκίδα ή από κάποιο άλλο πόστο. Μου αρέσει η πίεση, μου αρέσει η ευθύνη, μου αρέσει να βάζω νέους στόχους στη ζωή μου. Πιστεύω πως ο ρόλος του προπονητή ήταν όσο πιο κοντινό γινόταν σε αυτό που ήμουν και σαν παίκτης».

Για την απόφαση του να γίνει προπονητής: «Δεν πιστεύω ότι θα έκανα κάτι αν δεν ήμουν έτοιμος. Όλοι ξέρουν τον χαρακτήρα μου, όλοι ξέρουν πως αν κάνω κάτι, θα το κάνω καλά. Είμαι ένας άνθρωπος που αγαπώ το μπάσκετ και θέλω να κάνω όσο καλύτερα μπορώ αυτό που έχω αναλάβει. Δεν μου αρέσει να ονειροβατώ. Πάω βήμα-βήμα. Έχω μικρούς στόχους. Στόχους που μπορούν να υλοποιηθούν. Θέλουμε να φτιάξουμε μια ομάδα με κεφαλαία γράμματα. Που ο κάθε φίλαθλος θα τη βλέπει με ευχαρίστηση. Και θα χαίρεται που βλέπει μια καλή ομάδα».

Για την αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας του: «Μου αρέσει η ομάδα μου να είναι δυναμική, να έχει χαρακτήρα, με ξεκάθαρους ρόλους και σωστό προσανατολισμό μέσα στο γήπεδο. Υπάρχει τεράστια όρεξη για δουλειά, υπάρχει όραμα και κίνητρο. Χωρίς αυτά θα μιλούσαμε διαφορετικά».

Για το τελευταίο σουτ ενός αγώνα: «Εκτιμώ τους παίκτες που έχουν χαρακτήρα και είναι νικητές. Το τελευταίο σουτ δεν μου δείχνει αν ένας παίκτης είναι νικητής ή όχι, γιατί υπάρχουν 39.5 λεπτά πριν! Είναι ο χαρακτήρας, η προπόνηση και πάντα χρειάζεται λίγη τύχη. Το θέμα είναι να μην φοβάσαι να πάρεις την ευθύνη. Οι πιο πολλοί φοβούνται το κακό, ότι θα είναι μοιραίοι και δεν μπορούν να αντέξουν το βάρος. Και είναι λογικό. Δεν είναι κακό να είσαι γεννημένος για να κάνεις έναν ρόλο. Όλοι έχουμε γεννηθεί για να κάνουμε έναν ρόλο. Όσο και να προσπαθούμε κάποιες φορές, δεν μπορούμε να αλλάξουμε την ιδιοσυγκρασία ενός παίκτη. Πολλές φορές εκεί υπάρχει μια δυσκολία στο να καταλάβει ο ένας τον άλλον».

Για την επιλογή του να ξεκινήσει την προπονητική του καριέρα από το Περιστέρι: «Πέρασαν πολλά από το μυαλό μου, αλλά ήθελα να αρχίσω την προπονητική ακριβώς όπως ξεκίνησα το μπάσκετ. Όπως ξεκίνησα από τη Λάρισα και το Μαρούσι, έτσι θέλησα να αρχίσω την προπονητική από μια πολύ καλά οργανωμένη ομάδα, μια ιστορική ομάδα στον μεγαλύτερο Δήμο της χώρας. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος στόχος, να χτίσουμε μια ομάδα που θα παίξει όμορφο μπάσκετ και θα φέρει τον κόσμο στο γήπεδο».

Για την προπονητική φιλοσοφία του: «Από όλους τους προπονητές θα πάρω κάποια πράγματα, σίγουρα όμως θα βάλω τη δική μου φιλοσοφία και τις δικές μου αρχές. Το σημαντικό είναι να ξέρεις τι θέλεις σαν προπονητής, να έχεις σεβασμό απέναντι στον οργανισμό και τους παίκτες, να μπορείς να διαχειρίζεσαι σωστά τους παίκτες, να είσαι ειλικρινής απέναντί τους, να έχεις συγκεκριμένη φιλοσοφία και ταυτότητα, να ξέρεις για ποιον ρόλο έχεις πάρει τους συγκεκριμένους παίκτες. Ένας αθλητής που γίνεται προπονητής, το πιο σημαντικό είναι να καταλάβει ότι δεν είναι πια αθλητής! Όταν τελείωνε το παιχνίδι μου, ήξερα τι έχω κάνει λάθος, ήξερα τι δεν είχα κάνει καλά και ήδη δούλευα στο μυαλό μου την επόμενη μέρα πως θα το δουλέψω για να γίνω καλύτερος. Όλη η ζωή μου ήταν το μπάσκετ».

Για το σουτ που θα ήθελε να ξαναπάρει: «Το σουτ που θα ήθελα να ξανακάνω ήταν το σουτ με την Εθνική ομάδα, το 2008. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Που έχασα το σουτ με την Αργεντινή και δεν πήγαμε στα ημιτελικά. Αυτό είναι ένα σουτ που θα ήθελα να ξανακάνω».

Για την Εθνική ομάδα: «Η Εθνική είναι η υπέρτατη υπερηφάνεια! Είναι η πατρίδα μας και τα ιδανικά μας. Όταν ακούς τον Εθνικό Ύμνο, δεν υπάρχει μεγαλύτερη στιγμή περηφάνειας. Όλοι φτιάξαμε τις καριέρες μας και τις ζωές μας μέσα από τις Εθνικές Ομάδες. Βάλαμε τα παιδιά στα γήπεδα και πήραμε αυτό που αξίζαμε».

Για το BCL: «Είναι μια διοργάνωση που κάθε χρόνο εξελίσσεται. Που κάθε χρόνο οργανώνεται καλύτερα και η δυναμικότητα των ομάδων γίνεται όλο και καλύτερη. Το μπάσκετ που παίζεται είναι καλύτερο. Μιλάμε για μια πολύ ανταγωνιστική διοργάνωση».

Δείτε το σχετικό βίντεο: