Skip to main content

Το δυσεύρετο πακέτο του Χάκετ και το παράδειγμα του Γκούντουριτς (vids)

Ο coach Κωνσταντίνος Πανάς καταπιάνεται με την σειρά ΤΣΣΚΑ - Φενέρμπαχτσε και αναλύει μέσω βίντεο το 2-0 των Ρώσων.

Πόσο άδικη είναι η φετινή χρονιά για πολλούς λόγους και για όλες τις ομάδες. Κορονοϊός, περισσότεροι τραυματισμοί σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, οι παίκτες φεύγουν για το ΝΒΑ λίγο πριν την έναρξη των playoffs ή έχοντας ξεκινήσει τη σεζόν στη Euroleague. Για όλες τις ομάδες υπήρξαν ιδιομορφίες, όπως και η περσινή χρονιά ήταν ατυχής για αρκετές ομάδες έτσι και φέτος δεν λείπουν οι αστάθμητοι παράγοντες . Πέρυσι ήταν η Μακάμπι και η Εφές, φέτος βλέπουμε μια ελλιπή Ρεάλ Μαδρίτης και μια Φενέρ να ταξιδεύει στη Ρωσία χωρίς το προπονητή της!

Ανήκουστο και όμως αυτά είναι τα δεδομένα που συμφωνήθηκαν από την αρχή της σεζόν και δεν πρόκειται να αλλάξουν τώρα. Μια ομάδα με οκτώ υγιείς αθλητές θα πρέπει να βρεθεί να αγωνίζεται για τη ζωή της στα playoffs, όσο απάνθρωπο και αν ακούγεται.

Βέβαια και η ΤΣΣΚΑ μπορεί να χαρακτηριστεί άτυχη έχοντας χάσει δύο βασικούς παράγοντες της φετινής της επιτυχίας. Ο ένας από επιλογή και ο άλλος από τραυματισμό. Συγκυρίες που μπορούν να καθορίσουν τη σειρά. 

Πάμε στο παιχνίδι.

Η Ρώσικη αρκούδα έχοντας κερδίσει το πρώτο παιχνίδι σχετικά εύκολα όπως εξελίχθηκε ήξερε τι έπρεπε να κάνει για να σταματήσει και πάλι τους Τούρκους. Να σταματήσει το επιθετικό τους τρανζίσιον, καθώς είναι από τους καλύτερες ομάδες στη λίγκα, να κόψει τη δημιουργία της καθώς ήταν η πέμπτη καλύτερη ομάδα στη διοργάνωση και φυσικά να βγάλει εκτός παιχνιδιού τον Νάντο Ντε Κολό. 

Η ΤΣΣΚΑ όχι μόνο κατάφερε να σιγήσει το παιχνίδι του Γάλλου, όχι μόνο τον οδήγησε σε πολύ δύσκολες προσπάθειες, αλλά τον έκανε να είναι αρνητικός για την ομάδα του με πέντε λάθη, όσο βρισκόταν στο παρκέ.

Το βασικό για την ομάδα του κόουτς Ιτούδη ήταν να σταματήσει το παιχνίδι των Τούρκων στο ανοιχτό γήπεδο και το έπραξε καθώς σκόραραν μονάχα έξι πόντους. Η Φενέρ είναι από τις κορυφαίες επιθετικές ομάδες στο τρανζίσιον και το σημαντικό δεν ήταν μόνο ότι έκοψε αυτή τους την αρετή, αλλά το ότι η ΤΣΣΚΑ του πρώτου ημιχρόνου ήταν η ίδια εξαιρετική στον αιφνιδιαμό.

Η Φενέρμπαχτσε είχε σαν φιλοσοφία να κόψει το εσωτερικό παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ κάθε φορά που θα έκανε επίθεση από το χαμηλό post ή θα έφτανε η μπάλα κοντά στη ρακέτα. Υπήρχε το λεγόμενο shrink σε κάθε πάσα κοντά στο καλάθι, ενώ οι βοήθειες σε κάθε επίθεση στο χαμηλό post δεν έδιναν καμία ελπίδα στους Σενγκέλια και Κλάιμπερν να πλησιάσουν. Ωστόσο η ΤΣΣΚΑ είχε διαβάσει εξαιρετικά το παιχνίδι των Τούρκων, γύριζε τη μπάλα με μεγάλη ταχύτητα και τιμωρούσε τις αργές περιστροφές και τις close out της Φενέρ με εύστοχα σουτ. 

Στο δεύτερο ημίχρονο η ενέργεια που έβγαζαν οι Τούρκοι πάνω στην ίδια κατάσταση(low post άμυνα) ήταν τρομερή. Η ΤΣΣΚΑ όπως ήταν φυσικό δεν είχε την ίδια ευστοχία και χάρη στον εξαιρετικό Γκουντούριτς το παιχνίδι γύρισε τούμπα. 

Και μιλώντας φυσικά για το Μάρκο Γκουντούριτς και το απίστευτο παιχνίδι που έκανε ας ανοίξουμε μια παρένθεση. Ο Σέρβος επέστρεψε από το ΝΒΑ πολύ πιο δυνατός από πριν, καλύτερος χειριστής από πριν και φυσικά εκτελώντας με πολύ μεγαλύτερη συνέπεια. Δεν είναι τυχαίο ότι από την έλευση του και έπειτα η Φενέρ έγινε ομάδα οχτάδας! Ο Γκούντουριτς είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα ότι η Αμερική εφόσον δεν μπορείς να σταθείς και να παραμείνεις εκεί, είναι ένα μέρος στο οποίο μπορείς να εξελιχθείς ατομικά σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι θα έκανες στην Ευρώπη(βλ. Σπανούλης).

Πάμε όμως και σε έναν αθλητή που του αξίζει ένα ξεχωριστό κείμενο και φυσικά μιλάμε για τον Ντάνιελ Χάκετ. Ο Αμερικανός γκαρντ συνόδευσε τη παρουσία του με την πρώτη κατάκτηση Euroleague για τον coach Ιτούδη και δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς το πακέτο του είναι δυσεύρετο στη λίγκα. Ο Χάκετ υπήρξε ανέκαθεν ένας σπουδαίος αμυντικός, αθλητικός, μακρύς, έχοντας ηγετικής ικανότητες και πολύ καλό drive και από τις δύο πλευρές του παρκέ. Το step up που κάνει αυτή τη στιγμή σουτάροντας με αυτά τα ποσοστά και δημιουργώντας με τέτοια ακρίβεια τον καθιστούν ήδη από τους πληρέστερους στη θέση του! 

Και μιλώντας για παίκτες ρόλων είδαμε έναν Σιπάχι από το πουθενά να μπαίνει και να κάνει σπουδαίες άμυνες πάνω στον Κλάιμπερν και στο Χάκετ, ωστόσο να χάνει τέσσερις πολύ κρίσιμες βολές που θα έδιναν προβάδισμα στην ομάδα του και ίσως ψυχολογικό αβαντάζ που μπορεί να άλλαζε σε εκείνο το διάστημα το τσιπάκι της αναμέτρησης. Γιατί όταν θα περάσεις για πρώτη φορά μπροστά στο σκορ σε ένα κρίσιμο σημείο τα δεδομένα αλλάζουν. Από την άλλη έχουμε και τον Ούκχοφ που έπαιξε επίσης πολύ σκληρή άμυνα, αλλά κυρίως πήρε πολύ μεγάλα σουτ και τα έβαλε. Αγωνίστηκε αισίως εννιά λεπτά και ήταν καθοριστικός! 

Όσον αφορά τον Λορέντζο Μπράουν, είναι σίγουρα από τους πιο αθλητικούς PG της λίγκας μαζί με Λάρκιν, Μπάλγουιν κλπ. Ωστόσο ποιον θεωρείται τον πιο αθλητικό;