Πίστη στην ταυτότητα και ρεαλισμός

Ο Μιχάλης Στεφάνου γράφει για τη μεγάλη ανατροπή και το “διπλό” του Ολυμπιακού στο Βελιγράδι, τονίζοντας τις καλές (αλλά και κακές)… πτυχές του εαυτού του και την “ερυθρόλευκη” ταυτότητα.

Μέσα από δύο απαιτητικά παιχνίδια σε διάστημα 48 ωρών ο Ολυμπιακός εμφάνισε καλές και κακές πτυχές του εαυτού, τις οποίες καλό θα ήταν να μην αγνοήσει ενόψει της συνέχειας.

Ο απολογισμός του 1-1 δεν έχει και τόση σημασία, αφού το σκορ του τριημέρου θα μπορούσε κάλλιστα να είναι 2-0 ή και 0-2, χωρίς ν’ αλλάξει κάτι δραματικά απ’ όσα συνέβησαν. Σε κάθε περίπτωση, οι ερυθρόλευκοι ολοκλήρωσαν με τελικά θετικό πρόσημο μια πολύπλοκη εβδομάδα και έχουν κάθε λόγο να πιστεύουν ότι με την επιστροφή των Γουόκαπ και Φουρνιέ θα αρχίσουν να βλέπουν τους δείκτες συνεκτικότητας και διάρκειας να ανεβαίνουν. Ωστόσο, θα είναι λάθος αν πιστέψουν πως θα ξεπεραστούν μονομιάς όλες τους οι αδυναμίες, έστω κι αν πράγματι πρόκειται για δύο παίκτες με τεράστια επίδραση στην εύρυθμη λειτουργία τους.

ΜΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΙΠΟΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΟ

Στο Βελιγράδι, πάντως και παρότι αμφότεροι οι σέντερ του Ολυμπιακού είχαν σπουδαία βραδιά, η απουσία που έμοιαζε περισσότερο ορατή -και ενοχλητική- ήταν εκείνη του… Μουσταφά Φαλ. Βλέπετε, τόσα χρόνια με τον Γάλλο σέντερ στις επάλξεις, το ερυθρόλευκο ζωγραφιστό έμοιαζε με ζώνη πολύ περιορισμένης κυκλοφορίας. Όχι μόνο για τους αντιπάλους ψηλούς, αλλά και για τους περιφερειακούς, που είτε έσπαγαν την πρώτη γραμμή άμυνας, είτε οδηγούνταν συνειδητά πάνω στον κροκόδειλο. Πλέον, το έδαφος κοντά στο καλάθι δεν είναι το ίδιο αφιλόξενο και χθες η Μακάμπι το εκμεταλλεύτηκε. Μιλουτίνοβ και Χολ, βέβαια, πήραν το αίμα τους πίσω στην αντίπερα όχθη σκοράροντας μαζί 31 πόντους, αφού στο μπάσκετ δεν πρέπει να κοιτάς μόνο τι χάνεις από την κάθε παράμετρο, αλλά και τι κερδίζεις…

Επιπλέον, μπορεί για 36 λεπτά η άμυνα των Πειραιωτών να έμοιαζε με αφύλακτη διάβαση, όμως η ραγδαία αλλαγή της εικόνας της ήταν εκείνη που στήριξε την μεγάλη ανατροπή στο φινάλε. Ο Ολυμπιακός δεν επέστρεψε βάζοντας ηρωικά σουτ -έτσι κι αλλιώς δεν είχε πρόβλημα να βρει σκορ στο εν λόγω ματς- αλλά πατώντας πάνω στις αμυντικές αρχές του. Οι παίκτες του έκλεισαν τους χώρους, πίεσαν την μπάλα, έβαλαν το σώμα τους σωστά και εξασφάλισαν το αμυντικό ριμπάουντ. Από ‘κει και πέρα διαχειρίστηκαν έξοχα τις κατοχές τους, πήραν τις σωστές αποφάσεις και έχτισαν αυτό το εντυπωσιακό 14-1 που τους οδήγησε στην μεγάλη απόδραση.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο στο τελευταίο δίλεπτο, δηλαδή την ώρα που κάθε ένστικτο αυτοσυντήρησης σε ωθεί να τρέξεις και να επιτεθείς όπως-όπως, μπας και προλάβεις το χρόνο, οι ερυθρόλευκοι κατάφεραν να δημιουργήσουν τρεις άψογες εκτελέσεις. Μια από τον Βεζένκοβ προς τον Μιλουτίνοβ και δύο από τον Ντόρσεϊ: Προς τον Γουόρντ για ένα εντελώς ελεύθερο τρίποντο και προς τον Βεζένκοβ για το νικητήριο καλάθι. Με λίγα λόγια, δεν υπήρχε τίποτα συμπτωματικό στην ανατροπή του Ολυμπιακού. Ήταν αποτέλεσμα μεγάλης έντασης στην άμυνα και αλτρουισμού στην επίθεση ή αλλιώς μιας βουτιάς στις καταβολές του.

Το δίδυμο Βεζένκοβ-Μιλουτίνοβ έμοιαζε υπεράνθρωπο, την ώρα που ο Τάισον Γουόρντ εξυπηρετούσε την αγωνιστική φιλοσοφία των ερυθρόλευκων λες και βρίσκεται χρόνια στο ρόστερ τους. Εκρηκτικός, ομαδικός, 2-way, o Αμερικανός κερδίζει απολύτως δικαιολογημένα τις καρδιές των ερυθρόλευκων φιλάθλων. Προβληματική για ακόμα μια φορά η εικόνα του Λι, με εξαίρεση μια αναλαμπή προς το τέλος του πρώτου ημιχρόνου (στην επανάληψη δεν χρησιμοποιήθηκε).

Η ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΕΣ

Νωρίτερα στην εβδομάδα, ο Ολυμπιακός -μ’ ένα δεύτερο ημίχρονο βγαλμένο από τη… Μαδρίτη- παραδόθηκε στην Εφές κι έγραψε μια ήττα όχι εντός προγράμματος, αλλά τρόπον τινά λόγω και προγράμματος.

Μόλις δύο 24ωρα μετά από το πρώτο ντέρμπι της σεζόν, με την απουσία βασικών παικτών να λειτουργεί πλέον συσσωρευτικά και μια γεμάτη, σκληρή και καλά διαβασμένη ομάδα απέναντί τους, οι ερυθρόλευκοι δεν κατάφεραν να σώσουν την παρτίδα. Παρότι προηγήθηκαν δύο φορές στα τελευταία δυόμισι λεπτά, η Εφές βρήκε στο πρόσωπο του Κορντινιέ τον ήρωα της βραδιάς και πήρε ένα μεγάλο αποτέλεσμα, το οποίο έχτιζε με την άμυνά της σε όλο το δεύτερο μισό. Όχι ότι ο Ολυμπιακός δεν τα είχε βρει σκούρα και στο πρώτο μέρος, καθώς παρά το εκρηκτικό του ξεκίνημα με τα επτά εύστοχα τρίποντα στα πρώτα 11 λεπτά, αναγκάστηκε να κυνηγάει στο σκορ, καθώς από το 7′ μέχρι το 14′ δέχτηκε 35 πόντους!

Στην επανάληψη η κάνουλα έκλεισε και για τις δύο ομάδες, όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα αντιμετώπισαν οι γηπεδούχοι, που σε ολόκληρο το 20λεπτο κατόρθωσαν να πετύχουν όλα κι όλα εννέα καλάθια εντός παιδιάς (από δύο Μιλουτίνοβ, Χολ, Πίτερς, Νιλικίνα κι ένα ο Γουόρντ) και άλλες 8 βολές. Ποιος έμεινε άποντος στην επανάληψη; Ο Σάσα Βεζένκοβ! Ενα αναμφίβολα σπάνιο φαινόμενο, προϊόν τόσο της προσαρμοσμένης πάνω του άμυνας της Εφές, όσο και της αποτυχίας της ερυθρόλευκης επίθεσης να εκμεταλλευτεί το βασικό της όπλο.

Φανταστείτε ότι απόντος του Εβάν Φουρνιέ, που όπως και να το κάνουμε παιρνει γενναίο μερίδιο από την πίτα, ο Βεζένκοβ σε ολόκληρο το παιχνίδι βρήκε μόλις έξι προσπάθειες. Την ίδια στιγμή ο Νιλικίνα, ένας παίκτης που δεν έχει τον ρόλο του σκόρερ, πήρε 11 σουτ, γεγονός που δείχνει ότι το πλάνο του αντιπάλου λειτούργησε άψογα. Επί της ουσίας, ο Κοκόσκοβ… ξεπατίκωσε την άλλοτε τακτική της Φενέρ πάνω στον 30χρονο άσο, έντυσε Χέιζ-Ντέιβις τον Ντόζιερ και περιόρισε το off ball παιχνίδι του Ολυμπιακού. Η Εφές είχε καλό αμυντικό τρανζίσιον εμποδίζοντας την εκδήλωση αιφνιδιασμών, άφησε την μπάλα στους χειριστές, οδήγησαν τον Ντόρσεϊ σε κακές επιλογές κι έκανε τους Πειραιώτες να μοιάζουν προβλέψιμοι. Ο Λι ήταν για μια ακόμα φορά ωσεί παρών και το πρόβλημα δημιουργίας στο μισό γήπεδο επανεμφανίστηκε.

Η ήττα δεν έφερε την καταστροφή, αλλά υπενθύμισε στον Ολυμπιακό την αχίλλειο πτέρνα του. Δηλαδή την δεδομένη δυσκολία του να διασπάσει άμυνες άμυνες που διαθέτουν την ποιότητα και τα εργαλεία να ανακόψουν την κυκλοφορία της μπάλας και το παιχνίδι μακριά απ’ αυτή.

ΤΟ KNOW HOW ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ

Η συνέχεια στην Ευρωλίγκα γίνεται πιο βατή για τους ερυθρόλευκους, αφού μετά το ταξίδι στο Μόναχο την ερχόμενη εβδομάδα, ακολουθούν τέσσερις συνεχόμενες εντός έδρας αναμετρήσεις. Γεγονός, που τους δίνει την ευκαιρία να συνδυάσουν καλά αποτελέσματα κι επιμονή στο μπάσκετ που εκφράζουν. Λίγες ομάδες στην Ευρώπη μπορούν να ισχυριστούν ότι διαθέτουν αγωνιστική ταυτότητα κι ο Ολυμπιακός έχει ίσως την πιο ξεκάθαρη. Πάνω σε αυτή πρέπει να επιμείνει, λοιπόν, ώστε να δώσει διάρκεια στο παιχνίδι του. Είναι ο δικός του ξεχωριστός τρόπος, είναι το όμορφο μπάσκετ που παράγει, είναι το know how που τον οδηγεί κάθε χρόνο. Και φυσικά ακούγεται αστείο κι επικίνδυνο να του ζητάμε να εγκαταλείψει την φιλοσοφία του γιατί έτσι θεωρούμε ότι θα κερδίσει δύο ματς στο τέλος Μαΐου…

Από ‘κει και πέρα, η έλλειψη μια αξιόπιστης επιθετικής λύσης στο “1” , ενός παίκτη που θα έχει την ευχέρεια να τιμωρεί τη μονη αποδεδειγμένα αποτελεσματική αμυντική προσέγγιση, αναγκάζοντας τον αντίπαλο να πάρει διαφορετικά ρίσκα, είναι ένα πρόβλημα που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Άλλωστε, αυτός είναι κι ο λόγος που υπάρχουν στο ρόστερ ο Κίναν Εβανς με τον Σέιμπεν Λι, διαφορετικά τους Γουόκαπ και Νιλικίνα ίσως να πλαισίωνε ο… Παγιόλα (εξαιρετικός αμυντικός).

Το θέμα είναι, ότι ο πρώτος (17 μήνες μετά τον σοβαρό τραυματισμό του) δεν έχει επιστρέψει στη δράση και κανείς δεν ξέρει αν και πότε θα μπορέσει να το κάνει με συνέπεια, ενώ ο δεύτερος συνεχίζει να μην ανταποκρίνεται και γενικά να μην θυμίζει σε τίποτα τον εκρηκτικό σκόρερ που ο Ολυμπιακός πίστευε ότι απέκτησε. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι Πειραιώτες δεν προκαλούν σοβαρή απειλή από τους πρωτογενείς χειριστές τους κι αυτό είναι κάτι που ενίοτε θα βρίσκουν μπροστά τους. Κάποιες φορές οι “γόρδιοι δεσμοί” θα λύνονται γιατί πχ ο Γυόκαπ ή ο Νιλικίνα θα συνδέονται με το καλάθι και κάποιες άλλες όχι…