Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι ό,τι χρειάζεται ο Ολυμπιακός και το ελληνικό μπάσκετ

Με αφορμή την συνέντευξη του Γιώργου Μπαρτζώκα στον Πίτι Ουρτάδο, το «Shot Clock» αποθεώνει τον προπονητή του Ολυμπιακού για την διαφορετικότητα του που τον κάνει να ξεχωρίζει από τους συναδέλφους του, τόσο εντός όσο και εκτός παρκέ.

Η ηγετική φυσιογνωμία του Γιώργου Πρίντεζη δεν υπάρχει πια στα αποδυτήρια. Το απόλυτο superstardom -σε Ευρωπαϊκά πλαίσια- που έφερε ο Βασίλης Σπανούλης ανήκει πια στο παρελθόν – με τον θρύλο της Ευρωλίγκας πλέον να είναι προπονητής του Περιστερίου.  Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχοντας προπονήσει τα τελευταία χρόνια της καριέρας τόσων σπουδαίων παικτών -προσθέστε σε αυτούς και τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο- γνώρισε όλα τα θετικά και τα αρνητικά που πάνε με αυτό. “Πάντα είναι δύσκολο να βρίσκεσαι στα τελευταία χρόνια παικτών-θρύλων όπως ο Σπανούλης και ο Πρίντεζης. Αυτό που έκανα, ήταν να φτιάξω μία ομάδα με διαφορετικό στιλ”, δήλωσε στη πρόσφατη συνέντευξή του ο Έλληνας προπονητής. «Δεν προσπάθησα να φέρω έναν νέο Σπανούλη ή Πρίντεζη γιατί δεν υπάρχουν τέτοιοι παίκτες. Προσπάθησα να φτιάξω ένα σύνολο που κάθε μέλος της θα είναι κομμάτι ενός συστήματος, θα καταλαβαίνει τον ρόλο του και θα ξέρει τι χρειάζεται από αυτόν η ομάδα». Και αυτή είναι η πραγματικότητα. Ο Ολυμπιακός του Γιώργου Μπαρτζώκα διαφέρει από κάθε άλλο Ολυμπιακό -ακόμη και από αυτόν που είχε τον ίδιο προπονητή κατακτώντας την Ευρωλίγκα τη σεζόν 2012-13-, αλλά και από κάθε άλλο μπασκετικό δημιούργημα στην Ευρώπη. «Η κυκλοφορία της μπάλας και το πώς την πασάρουμε είναι πιθανότατα το πιο σημαντικό κομμάτι του παιχνιδιού μας.» είναι τα λόγια του μιλώντας για την ομάδα που φέτος κάνει τη διαφορά με τον τρόπο παιχνιδιού της καταφέρνοντας να συνδυάζει μερικά σημαντικά fundamentals του αθλήματος με την ουσία και το αποτέλεσμα.

O coach Μπαρτζώκας είναι διαφορετικός και αυτό δεν οφείλεται μόνο στην τακτική προσέγγισή του και στη διαχείριση των αγώνων. Το έντονο ταπεραμέντο του είναι το μόνο που τον ξεχωρίζει από έναν προπονητή που σκέφτεται και δουλεύει στα πρότυπα του ΝΒΑ -μιας λίγκας που παίζει σε διαφορετικά επίπεδα. Παρά το μπασκετικό του ταίριασμα με τον εκεί κόσμο όμως φαίνεται να είναι ξεκάθαρος ως προς το μέλλον του, βάζοντας όμως και μια σωστή βάση για το επίπεδο της λίγκας: "Όχι, δεν θα έχω αυτή την ευκαιρία. Το ΝΒΑ μου αρέσει πάρα πολύ, το παρακολουθώ. Διαφωνώ με όσους λένε ότι δεν παίζουν σωστό μπάσκετ, αλλά εκεί εμπιστεύονται τους δικούς τους ανθρώπους. Αυτούς που είτε ζουν, είτε είναι από εκεί, είτε έχουν μια μακρά διαδικασία ως βοηθοί και μετά ίσως έχουν την ευκαιρία να γίνουν πρώτοι. Εγώ δεν μπορώ να έχω μια τέτοια πορεία". Kι όμως, από όσους προπονητές έχουμε δει στην Ευρώπη την τελευταία δεκαετία, ελάχιστοι είναι αυτοί που μπορούν να έχουν ένα «πορτφόλιο» ανάλογό του.

Μιλώντας για το μπάσκετ που έχει χτίσει στον Ολυμπιακό και τη φετινή πορεία τονίζει το ομαδικό πνεύμα και τη σχέση μεταξύ συνεχούς κίνησης της μπάλας με την ανιδιοτέλεια που πρέπει να έχει κάθε ένας στο παιχνίδι του. «Η κυκλοφορία της μπάλας και το πώς την πασάρουμε είναι πιθανότατα το πιο σημαντικό κομμάτι του παιχνιδιού μας. Έχουμε παίκτες που τους αρέσει να πασάρουν. Ο Σλούκας είναι πιθανότατα ο καλύτερος πασέρ στην Euroleague. Έχουμε τον Γουόκαπ, τον Φαλ και γενικά παίκτες που δεν είναι εγωιστές, τους αρέσει να κάνουν τους συμπαίκτες τους χαρούμενους. Δεν παίζουν για τα νούμερα τους. Ένας τέτοιος παίκτης είναι και ο Παπανικολάου, ένας αλτρουιστής που δεν ενδιαφέρεται για τα νούμερά του, παρά να είναι όλοι χαρούμενοι.» Με βάση αυτό η επίθεση του Ολυμπιακού σπάει τα κοντέρ, βρισκόμενος μαζί με την Παρτιζάν σταθερά ως η #1 και #2 επιθέσεις στην Ευρωλίγκα όλη τη χρονιά – θέση που αλλάζει μια για την μία ομάδα και μια για την άλλη. «Στις προπονήσεις δίνουμε πάντα συγχαρητήρια στον πασέρ, όχι στον σκόρερ», συνεχίζει ο coach ξεκαθαρίζοντας τη νοοτροπία που χαράσσει στην ομάδα του.

Ο ρόλος του Μουσταφά Φαλ στον Ολυμπιακό έχει τονιστεί σε αυτή τη στήλη ξανά και ξανά. Ο Γάλλος σέντερ αποτελεί και φέτος μια σταθερά κάτω από τη μπασκέτα της ομάδας του, όμως το στοιχείο που τον ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους ψηλούς της λίγκας είναι η ικανότητα του να δημιουργεί παιχνίδι από μέσα προς τα έξω, ανοίγοντας χώρους στις πίσω γραμμές άμυνας και φτιάχνοντας γωνίες για τους περιφερειακούς μέσα από το εξαιρετικό παιχνίδι του στις hand-off καταστάσεις: «Εμείς έχουμε τον Μουστάφα Φαλ, έναν πολύ σημαντικό παίκτη για το κομμάτι του επιθετικού μας παιχνιδιού, κυρίως λόγω της ικανότητάς του στην δημιουργία» επισημαίνει ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ενώ για το έτερον ήμισυ του στην ερυθρόλευκη γραμμή ψηλών βάζει ακόμη πιο ψηλά τον πήχη «Ο Βεζένκοβ είναι ίσως ο κυριότερος λόγος που βρισκόμαστε στην κορυφή της Euroleague. Είναι ένας από τους 2-3 καλύτερους παίκτες στην Ευρώπη. Δεν ξέρω αν είναι ο MVP, που είναι απλώς το τυπικό κομμάτι. Για εμένα, MVP είναι αυτός που παίρνει το κύπελλο.»

Όμως, όπως γράψαμε παραπάνω, ο coach Μπαρτζώκας είναι διαφορετικός και αυτό δεν οφείλεται μόνο στο μπασκετικό κομμάτι. «Είμαι πολύ περήφανος για τον πατέρα μου, για το ότι πάλεψε για την ανθρωπότητα και τα πιστεύω του, για τον σοσιαλισμό. Από την άλλη, για εμένα και την αδελφή μου, ήταν απόντας μέχρι τα 10 μας χρόνια. Τον είχαμε δει 1-2 φορές στην φυλακή και αναρωτιόμασταν γιατί είμαστε χωρίς τον πατέρα μας.». Ο προπονητής του Ολυμπιακού είναι ένας άνθρωπος με αξίες που ξεπερνούν κατά πολύ το μπάσκετ – και ας σχολιάζεται συχνά…η αθυροστομία του στους πάγκους. Άλλωστε, για μας, η αθυροστομία δε λέει κάτι, σίγουρα όχι όλα όσα έχει δηλώσει ανά καιρούς ο coach για ζητήματα δημοκρατίας και εναντίωσης στο φασισμό, με χαρακτηριστικό στιγμιότυπο την ανοιχτή στήριξή του στην άδικα κρατούμενη Ηριάννα: “Βάζουμε στο μυαλό μας τις αδικίες που έχουμε βιώσει στον χώρο του αθλητισμού. Που δεν μας έπαιρνε ο ύπνος, αρρωσταίναμε που χάναμε άδικα ένα παιχνίδι… Φαντάσου ένα παιχνίδι, μόνο ένα παιχνίδι. Και ‘κει σκεφτόμαστε την Ηριάννα, στερούμενη τόσο άδικα με την πραγματική έννοια της λέξης την ίδια της την ελευθερία, την ίδια της την ζωή. Η αδικία στο πρόσωπο της Ηριάννας είναι αδικία εναντίων όλων μας και μας αφορά όλους. Η Ηριάννα μπορεί να ήμουν εγώ, μπορεί εσύ, μπορεί τα παιδιά μας.” έγραφε το κείμενο αλληλεγγύης και ήταν ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση.

O Ολυμπιακός φέτος έχει καταφέρει να γίνει κίνητρο χαράς για τους φίλους του, αλλά και συνολικά για τους φίλους του μπάσκετ. Πριν όμως μιλήσουμε για κάθε έναν από τους παίκτες ξεχωριστά, οφείλουμε να μιλήσουμε για τον άνθρωπο πίσω από αυτό το δημιούργημα. Η συνέντευξη του Μπαρτζώκα στο «The coaching experience» δεν ήταν παρά μια υπενθύμιση ότι εκτός από σπουδαίος προπονητής είναι και εξαιρετικός χαρακτήρας, Και παρότι στην Ελλάδα έχουμε την τάση να βλέπουμε τα πάντα μέσα από το πρίσμα των οπαδικών συναισθημάτων, μερικές φορές αρκεί να δούμε τα πράγματα ως έχουν: ο προπονητής Μπαρτζώκας δε κοιτάει μόνο τη δουλειά του και ας είναι εξαιρετικός σε αυτή. Και αυτό είναι δρόμος συνολικά για το Ευρωπαικό μπάσκετ.