Shot Clock – Το ζήτημα στην «ερυθρόλευκη» επίθεση και η λύση του
Το «Shot Clock» γράφει για τον τρόπο με τον οποίο ο Ολυμπιακός μπορεί να πάρει το μάξιμουμ επιθετικά από τους παίκτες του
Υπάρχει λύση στο επιθετικό ζήτημα του Ολυμπιακού;
Η φετινή σεζόν χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα σκαμπανεβάσματα για τον Ολυμπιακό. Ιδιαίτερα η επίθεση της ομάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα θυμίζει μόνο… ανά διαστήματα την περσινή μηχανή παραγωγής ποιοτικών σουτ. Η συζήτηση τονίζει επιθετικές αδυναμίες στο ρόστερ, που όμως η πραγματικότητα λέει ότι μάλλον το ρόστερ δεν έχει τόσο μεγάλη διαφορά σε σχέση με πέρσι σε αυτό το κομμάτι. Άλλωστε, ο Άλεκ Πίτερς σκοράρει στα επίπεδα του Σάσα και ο Κάναν σκοράρει περισσότερο και πιο αποτελεσματικά από τον Σλούκα. Άρα, γιατί ο Ολυμπιακός σκοράρει 8 πόντους λιγότερους ανά 100 κατοχές σε σχέση με πέρσι;
Το σύστημα συνεχίζει να λειτουργεί;
Ο Ολυμπιακός και φέτος είναι μια από τις ικανότερες ομάδες στο να παράγει ελεύθερα και ποιοτικά σουτ. Είναι πρώτος σε ast% σε ολόκληρη την Ευρωλίγκα με το 70% των πόντων του να έρχεται έπειτα από ασίστ, ενώ τα λίγα λάθη του αποτελούν βασικό στοιχείο της motion offense του Γιώργου Μπαρτζώκα. Παρά το γεγονός όμως ότι οι ερυθρόλευκοι δημιουργούν, υπάρχει σοβαρό ζήτημα τόσο στην αποτελεσματικότητα, όσο και στο πού και πώς καταλήγουν τα σουτ που δημιουργεί το σύστημα της ομάδας. O Ολυμπιακός φέτος βρίσκεται 10ος σε eFG%, το στατιστικό που μετρά την αποτελεσματικότητα της επίθεσης, ενώ σουτάρει μόλις 26.7 σουτ ανά αγώνα κάτω από το καλάθι, αριθμός που τον κάνει να βρίσκεται στο 1/3 των ομάδων με τις λιγότερες προσπάθειες στη ρακέτα, ενώ το 56% που σουτάρει από εκεί είναι χειρότερο από το 85% της λίγκας. Το ότι οι προσπάθειες είναι λίγες φαίνεται φυσιολογικό, καθώς και πέρσι οι ερυθρόλευκοι ήταν σε παρόμοιους αριθμούς, όμως ήταν η –με διαφορά- αποτελεσματικότερη ομάδα της λίγκας από αυτό το σημείο του γηπέδου.
Σε μια εποχή που το μπάσκετ τείνει ολοένα και περισσότερο να απαιτεί εξαιρετική αποτελεσματικότητα κάτω από το καλάθι και σε above the break τρίποντα, ο Ολυμπιακός σουτάρει λίγο και σουτάρει μέτρια. Χαρακτηριστικά, ο Ολυμπιακός σουτάρει 19.7 τρίποντα από την κορυφή και τις 45 μοίρες ανά παιχνίδι αριθμός που τον κατατάσσει στη μέση της λίγκας και αριθμός που είναι σχεδόν ίδιος με πέρσι. Αυτό όμως δεν αποτελεί έκπληξη. Ο Μπαρτζώκας χτίζει και ζει με ένα διαφορετικό τρόπο επίθεσης από αυτόν που τείνει να γίνει κανόνας στο σύγχρονο μπάσκετ. Όμως, συνήθως το σύστημά του είναι αποτελεσματικό. Άρα φταίει το ρόστερ; Είναι επιλύσιμο το ζήτημα;
Η αναποτελεσματικότητα έχει δύο όψεις
Από τη μια, ο Ολυμπιακός παράγει εξαιρετικά τρίποντα από τις γωνίες, όντας μια από τις κορυφαίες ομάδες της λίγκας στο να παράγει και να σκοράρει σε τέτοιες καταστάσεις. Από την άλλη, οι ερυθρόλευκοι έχουν στο ρόστερ τους δύο καλύτερους σουτέρ στην Ευρώπη – ή δύο από τους καλύτερους- και αυτοί σουτάρου με 52% στα τρίποντα (69/132). Όμως, όλο το υπόλοιπο ρόστερ σουτάρει σε πολύ άσχημο ποσοστό (28%) σε τρίποντα τα οποία είναι συνήθως παντελώς ελεύθερα. Ο Γουόκαπ σουτάρει μόλις 32% σε 6(!) προσπάθειες ανά αγώνα, ο Παπανικολάου με 32% σε 3.8 προσπάθειες ανά αγώνα που συνήθως είναι τελείως ελεύθερες με κοντινότερο παίκτη στα 2 μέτρα, ενώ ο Λαρεντζάκης σουτάρει με 25% σε 3.4 προσπάθειες. Βλέπουμε λοιπόν ότι τα ελεύθερα σουτ δε λένε πολλά πράγματα αν…δεν καταλήγουν στο καλάθι, ενώ τα 6 τρίποντα ανά αγώνα του Γουόκαπ αποτελούν ανορθογραφία του ίδιου του συστήματος.
Την ίδια στιγμή όμως, πώς μπορεί μια ομάδα που σουτάρει λίγο κοντά στο καλάθι να αξιοποιήσει έναν από τους καλύτερους rim finisher στην σύγχρονη Ευρωλίγκα; Ο ΟΣΦΠ μπορεί να μην αρέσκεται σε pick and roll oriented καταστάσεις τη φετινή σεζόν και σίγουρα η απουσία του Γκος έχει παίξει καθοριστικό ρόλο σε αυτό, αλλά το να υπάρχουν 6 παίκτες στο ρόστερ με μεγαλύτερο usg% από τον Μιλουτίνοβ αποτελεί μια προσέγγιση που είναι δύσκολο να ξεκλειδώσει τις τεράστιες δυνατότητες του Σέρβου σταρ. Όσο λοιπόν ο Ολυμπιακός δεν στρέφεται, έστω στα λεπτά του Μιλουτίνοβ, σε πιο απλοποιημένες Pick and roll και post up καταστάσεις, τόσο δε θα παίρνει όσα μπορεί από έναν παίκτη που σκοράρει στο 62% των φορών που βρίσκεται κάτω από τη μπασκέτα, αριθμός που μπορεί να εκτοξευθεί αν πάρει περισσότερες μπάλες εκεί.
Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι μια μεταγραφή, παρότι τα 0 τρίποντα που ο Λουκ Σίκμα έχει σουτάρει ως τώρα αποτελούν απόδειξη ότι αυτή η επιλογή δεν έβγαζε πάρα πολύ νόημα εξ’αρχής. Το ζήτημα είναι ο Ολυμπιακός να δημιουργήσει ένα πλαίσιο με πιο απλοποιημένο τρόπο παιχνιδιού στη 2η πεντάδα του ώστε να πάρει το maximum από παίκτες όπως ο Μιλουτίνοβ και ο Μπραζντέικις. Γιατί είναι πολύ σοβαρό για μια ομάδα να έχει ισχυρό πλάνο, αλλά ίσως είναι ακόμη σημαντικότερο να έχει ισχυρό