Euroleague - Στου δρόμου τα μισά

Μέσα από ένα σούπερ αφιέρωμα, ο «Manolo» κάνει τον απολογισμό του πρώτου γύρου της Euroleague που ολοκληρώνεται, καθώς και μία εκτίμηση για το μέλλον...

Μία μόλις στροφή πριν το τέλος του Α γύρου της Euroleague, το Superbasket σας παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στα πεπραγμένα των 18 ομάδων μέχρι τώρα και την εκτίμηση για το μέλλον τους. Η όλη παρουσίαση θα στηριχθεί όχι αποκλειστικά στην παραδοσιακή βαθμολογία, αλλά στη «δυναμική» κατάταξη βάσει του δείκτη +/ –, δηλαδή αυτού του αριθμού που προκύπτει αν από τις εκτός έδρας νίκες μιας ομάδας, αφαιρεθούν οι εντός έδρας ήττες της.

Από τα πρώτα χρόνια που θεσπίστηκαν οι όμιλοι στο Κύπελλο Πρωταθλητριών στα τέλη της δεκαετίας 80, ο γενικός κανόνας για την πρόκριση ήταν το περίφημο ν+1, όπου το «ν» αντιστοιχεί στα εντός έδρας παιχνίδια μιας ομάδας. Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτός ο αριθμός νικών αρκεί για να περάσει μια ομάδα στην επόμενη φάση και είναι λίγες οι φορές που απαιτήθηκαν παραπάνω, όπως πέρυσι όταν η Ζενίτ χρειάστηκε 20 νίκες, δηλαδή 17+3 για την 8^η θέση, ενώ η Βαλένθια με +2, ήτοι 19 νίκες, αποκλείστηκε.

Όσον αφορά τη φετινή σεζόν η εκτίμηση είναι ότι οι 18 νίκες (ν+1) μάλλον είναι αρκετές, ενώ οι 19 εξασφαλίζουν σε μεγάλο βαθμό την πρόκριση, καθώς απουσιάζει μια ομάδα τύπου περσινής Κίμκι, ενώ και ο ανταγωνισμός στις θέσεις 8 – 13 (με μόλις 1 νίκη να χωρίζει αυτές τις ομάδες) είναι υψηλός και οι νίκες διαμοιράζονται. Στην παρούσα φάση η 8^η θέση κρίνεται στις 17 τελικές νίκες, ενώ πίσω από τις Μπαρτσελόνα, Ρεάλ, οι οποίες έχουν ξεφύγει (με συντελεστή +7 και +5 αντίστοιχα), ακολουθούν 5 ομάδες (μεταξύ των οποίων ο Ολυμπιακός), οι οποίες κυνηγούν το πλεονέκτημα έδρας.

Ας δούμε όμως αναλυτικά τι έχει γίνει μέχρι τώρα στην Euroleague…

ΤΟ ΔΙΔΥΜΟ ΤΗΣ ΚΟΡΥΦΗΣ

Στις δύο πρώτες θέσεις έχουν ξεφύγει οι Ισπανικές υπερδυνάμεις Μπαρτσελόνα και Ρεάλ, που με το ρυθμό που έχουν βρει, δύσκολα θα χάσουν το 1 - 2, ακόμη και αν συμβούν απρόοπτα (όπως στην περίπτωση της Ρεάλ, η οποία έχει εμφανίσει κρούσματα κορωνοϊού τελευταία στις τάξεις της). Η Μπαρτσελόνα, λοιπόν, με το εντυπωσιακό +7, έχοντας διατηρήσει αλώβητο το Παλάου Μπλαουγκράνα (7/7) και έχοντας 7/9 εκτός έδρας, παρά τις απουσίες των Καλάθη και Χίγκινς εσχάτως, μοιάζει, στην παρούσα φάση τουλάχιστον, ως το μεγάλο φαβορί για την πρωτιά της κανονικής περιόδου και γιατί όχι και για τον τίτλο. Κλείνει τον Α γύρο με την εντός έδρας αναμέτρηση απέναντι στη φορμαρισμένη Ούνιξ, προτού μπει στον Ιανουάριο με μια 5αδα απαιτητικών αγώνων (Μπασκόνια, ΤΣΣΚΑ, Ούνιξ εκτός και Αρμάνι, Εφές εντός). Εφόσον διατηρήσει την ίδια δυναμική και σε αυτά τα παιχνίδια, επιτυγχάνοντας τουλάχιστον 3-4 νίκες, δεν ξέρω με ποιον τρόπο θα πέσει από την κορυφή. Ο Γιασικεβίτσιους έχει κάνει την ομάδα του μια «πολεμική μηχανή», με αποτελεσματικότητα τόσο στην επίθεση (καλύτερη επίδοση με 83.6 πόντους μ.ο.), όσο και στην άμυνα (8^η δεχόμενη 74 πόντους ανά παιχνίδι). Η απόκτηση του Έξουμ και η επάνοδος του Σανλί ήρθε να δώσει το απαραίτητο βάθος και η ποιότητα του ρόστερ «τρομάζει», αν αναλογιστούμε ότι οι Αμπρίνες, Χίγκινς και Καλάθης απουσιάζουν. Οι μπλαουγκράνα είναι επίσης 1^οι σε ευστοχία στα σουτ 3 πόντων (41%), 1^οι σε συνολικά ριμπάουντ με 36.7 μ.ο. και 4^οι στο δείκτη ασίστ λαθών (1.48).

Λίγο πίσω από την Μπάρτσα, με συντελεστή +5 βρίσκεται μια από τις πιο σταθερές και ποιοτικές ομάδες της Euroleague, η Ρεάλ. Παρά τις αρκετές αλλαγές στο ρόστερ της, η Βασίλισσα όχι μόνο είναι ανταγωνιστική, αλλά δείχνει πλήρης και κυρίως έτοιμη για να διεκδικήσει τους στόχους της. Και στην περίπτωση της έχουμε απουσίες λόγω τραυματισμών (o Τόμπκινς και oι Ράντολφ, Γκος που πρόσφατα επανέκαμψαν), που δεν φαίνεται πάντως να της έχουν στοιχίσει, ενώ το βάθος του ρόστερ είναι πολύ μεγάλο, την ώρα που έχουν βγει μπροστά εκτός από τους κλασικούς πρωταγωνιστές, παίκτες όπως οι Γιαμπουσέλε, Πουαριέ και Χάνγκα. Και η Ρεάλ είναι αήττητη στην έδρα της με 8/8, ενώ και αυτή δεν έχει κάνει «κακές ήττες» πέραν ίσως αυτής στη Βαρκελώνη, κυρίως λόγω διαφοράς (–13). Διαθέτει αξιοθαύμαστο πλουραλισμό και μια φροντ-λάιν «φόβητρο», όπου δεσπόζουν οι πρώτοι σκόρερ της, Γιαμπουσέλε και Ταβάρες με 12.4 και 12 πόντους μ.ο. αντίστοιχα. Θετική η παρουσία του νεοαποκτηθέντος Ερτέλ με 9.2 πόντους και 4.9 ασίστ ανά παιχνίδι. Η Ρεάλ διαθέτει την 3^η καλύτερη άμυνα, δεχόμενη μόλις 72.2 πόντους μ.ο., ενώ είναι 1^η σε κοψίματα με 3.4 ανά αγώνα και αμυντικά ριμπάουντ με 25.5. Το επόμενο παιχνίδι της στη Μαδρίτη με την ΤΣΣΚΑ είναι σημαντικό, καθώς σε περίπτωση νίκης θα αποκτήσει ξεκάθαρο προβάδισμα απέναντι της, ενώ συνεχίζει με 4 εκτός έδρας παιχνίδια και 2 εντός. Αν έχει θετική συγκομιδή σε αυτά, αυξάνοντας το συντελεστή της στο +7, θα μπορεί να κάνει όνειρα ακόμη και για την 1^η θέση!

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΟΣ ΕΔΡΑΣ

Λίγο πίσω από τις δύο πρώτες θέσεις συναντάμε μια 5αδα ομάδων με θετικό συντελεστή, οι οποίες βρίσκονται ένα βήμα πιο κοντά στην πρόκριση για την ώρα και θεωρητικά (καθώς είμαστε ακόμη σε σχετικά πρώιμο στάδιο) είναι εκείνες που θα κυνηγήσουν το πλεονέκτημα έδρας. Στην 3^η θέση, λοιπόν, με συντελεστή +2 και ρεκόρ 11-5, είναι ο Ολυμπιακός, ο οποίος μετά τα ups and downs της περσινής περιόδου, φέτος επιδεικνύει σταθερότητα, αφενός όντας αήττητος στο ΣΕΦ και αφετέρου έχοντας κάνει δύο σημαντικά διπλά με Αρμάνι και Ούνιξ, δηλαδή απέναντι σε άμεσους ανταγωνιστές του. Οι ερυθρόλευκοι δεν έχουν στο παθητικό τους κάποια ήττα εκτός προγράμματος, καθώς οι 4 εκτός έδρας ήττες είναι από ομάδες της πρώτης 8αδας (Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ, Ζενίτ, Εφές), ενώ ακόμη και η απώλεια από τον Ερ. Αστέρα, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αποτυχία, δεδομένου ότι το σύνολο του Ράντονιτς είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικό φέτος. Αυτό δεν σημαίνει, πάντως, ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να «κοιμάται ήσυχος», καθώς οι διαφορές είναι μικρές και η επόμενη 4αδα αγώνων απέναντι σε ΠΑΟ, ΤΣΣΚΑ, Ζαλγκίρις και Φενερμπαχτσέ, με μόνη αναμέτρηση εντός έδρας, αυτή απέναντι στη Ρωσική ομάδα, είναι κρίσιμη, καθορίζοντας σε ένα βαθμό τους στόχους του.

Ο Ολυμπιακός έχει καταφέρει να κάνει ξανά «κάστρο» το ΣΕΦ, νικώντας με μεγάλες διαφορές (+16 κατά μ.ο.) και μη αφήνοντας περιθώρια στους αντιπάλους του, χάρις στο αμυντικό του performance. Στα συν της ομάδας, ότι έχει δείξει μεγάλη βελτίωση σχεδόν σε όλους τους στατιστικούς τομείς. Συγκεκριμένα, ο Ολυμπιακός φιγουράρει στη 2^η θέση του Index Rating (95.6), διαθέτει την 4^η καλύτερη επίθεση με 81.1 πόντους μ.ο., είναι 4^ος σε συνολικά ριμπάουντ με 35.3 ανά παιχνίδι, είναι 1^ος σε ευστοχία στα δίποντα με 57.8%, έχοντας παράλληλα τον 2^ο καλύτερο δείκτη ασίστ/λαθών της διοργάνωσης (1.55). Πραγματικά εντυπωσιακά νούμερα, αν αναλογιστούμε ότι διαθέτει και την 4^η καλύτερη άμυνα της Euroleague, με παθητικό 72.6 πόντους μ.ο.

Λίγο πιο πίσω με συντελεστή +2 επίσης, είναι το Ρωσικό δίδυμο ΤΣΣΚΑ και Ζενίτ, με συνολικό ρεκόρ 10-6. Οι εκτός έδρας νίκες τους την προηγούμενη αγωνιστική επί Άλμπα και Μονακό αντίστοιχα, βελτίωσαν τη θέση τους στην ειδική βαθμολογία και τις έφεραν πιο κοντά στην 4αδα, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Η ΤΣΣΚΑ είχε να διαχειριστεί τις απουσίες των Γκριγκόνις, Σενγκέλια, Μιλουτίνοφ, οι οποίοι σταδιακά έχουν επανέλθει, ενώ είναι στην αγορά και για απόκτηση καθαρού PG, καθώς κανείς από τους Σβεντ, Χάκετ και Λούντμπεργκ δεν μπορεί να επωμιστεί αυτό το ρόλο με απόλυτη επιτυχία. Ο Φαρίντ αποτέλεσε παρελθόν, ενώ τα θετικά σημάδια έρχονται από τον Κλάιμπερν, ο οποίος είναι σε top φόρμα και τον Μπολομπόι, που αποτελεί έναν από τους καλύτερους 6^th men της διοργάνωσης.

Η ΤΣΣΚΑ μπορεί να διαθέτει την 4^η καλύτερη επίθεση με 80.1 πόντους μ.ο., ωστόσο έχει και την 4^η χειρότερη αμυντική επίδοση, δεχόμενη 79.4 πόντους ανά παιχνίδι. Επίσης σουτάρει αρκετά χαμηλά για τα δεδομένα της έξω από τη γραμμή του τριπόντου (35%), τη στιγμή που επιτρέπει στους αντιπάλους τους να έχουν ποσοστό 38% (το χειρότερο της διοργάνωσης). Ωστόσο, ακόμη και έτσι δεν παύει να είναι ένα από τα φαβορί, όχι μόνο λόγω της ποιότητας του ρόστερ της, αλλά και χάρις στην καλή χημεία που διαθέτει και το χαρακτήρα που έχει «χτίσει» τα τελευταία χρόνια. Συνεπώς, ακόμη και αν δεν κατακτήσει το πλεονέκτημα έδρας, κανείς δεν θα ήθελε να την πετύχει στα Ρ/Ο…

Στην Αγ. Πετρούπολη, ο Πασκουάλ συνεχίζει την καλή δουλειά, έχοντας φτιάξει ένα άκρως ανταγωνιστικό σύνολο, το οποίο και φέτος διεκδικεί την είσοδο του στο Φ4. Η φετινή σεζόν έχει χαρακτηριστεί από τη μακρόχρονη απουσία του Νέιπιερ, με αποτέλεσμα να βλέπουμε δίδυμα με σκόρινγκ γκαρντ, όπως οι Λόιντ, Φράνκαμπ, Μπάρον στους οποίους εσχάτως προστέθηκε και ο Τάισον Κάρτερ! Επίσης παρά τη μέτρια κατάσταση του Γκουντάιτις, η Ζενίτ παραμένει μια από τις πιο efficient ομάδες στα αμυντικά ριμπάουντ (6^η με 23.9 μ.ο.), με τους Πόιθρες και Ζουμπκόφ να βοηθάνε πολύ στον τομέα αυτό. Το μεγάλο της όπλο είναι αναμφισβήτητα η άμυνα της (κορυφαία στην εν λόγω στατισιτκή κατηγορία, δεχόμενη μόλις 71.7 πόντους μ.ο.). Η Ζενίτ έχει ρεκόρ 5-3 εντός έδρας, με τις ήττες από Ερ. Αστέρα και Φενερμπαχτσέ να την «πονάνε», αλλά και ένα εντυπωσιακό 5-3 εκτός έδρας, έχοντας νικήσει αντιπάλους όπως η Εφές, η Ούνιξ και η Βιλερμπάν.

Στις θέσεις 6 και 7 συναντάμε δύο ομάδες με το ίδιο ρεκόρ μεν (10-6), αλλά με χειρότερο +/– συντελεστή (+1), ο οποίος πάντως είναι αρκετός για τις Αρμάνι και Ούνιξ ώστε να βρίσκονται στις προνομιούχες θέσεις της 8αδας ως τώρα. Και αν για την Ούνιξ αυτή η πορεία είναι έκπληξη σε ένα βαθμό, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για την Αρμάνι, η οποία συνεχίζει από εκεί που έμεινε πέρυσι. Αρκετά σταθερή σε επίθεση και άμυνα, δείχνει ότι είναι από τα πιο επικίνδυνα σύνολα για να πετύχει κάτι καλό, ωστόσο η ατυχία της έχει «χτυπήσει την πόρτα» πολλές φορές. Στους τραυματισμούς των Ντάνιελς, Μήτογλου, ήρθε να προστεθεί εκείνος του καλύτερου της παίκτη, του Σιλντς, ο οποίος σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, θα απουσιάσει 2 μήνες, ενώ σαν να μην έφταναν αυτά, νοκ άουτ τέθηκαν και οι Λουίτζι Ντατόμε και Σέρχιο Ραντρίγκες, με το...τελειωτικό χτύπημα να έρχεται από τον Covid-19 που εντοπίστηκε σε άλλους τέσσερις παίκτες!

Το rotation της ομάδας του Μεσίνα αρχίζει να στενεύει και όταν μιλάμε για παίκτες όπως οι Ντιλέινι, Ντατόμε και Χάινς, η καταπόνηση σε αυτό το σημείο της σεζόν δεν είναι το καλύτερο δυνατό. Στα θετικά η πολύ καλή παρουσία των Μέλι και Ντέβον Χολ, που παίρνουν αρκετές επιθετικές πρωτοβουλίες. Η Αρμάνι έχει κάνει κάποιες μεγάλες νίκες (ΤΣΣΚΑ και Μπαρτσελόνα εντός, Φενερμπαχτσέ εκτός), αλλά έχει υποστεί και ήττες, όπως με τον Ολυμπιακό εντός έδρας, που πιθανόν να της στοιχίσουν μελλοντικά. Ακολουθεί ένα βατό πρόγραμμα 3 αγώνων με Ζαλγκίρις εκτός και Άλμπα, Ζενίτ εντός κατά σειρά. Αν καταφέρει να μην έχει καμία απώλεια θα είναι σε καλό δρόμο για τη συνέχεια, αν όμως κάνει πάνω από 1 ήττα, τα πράγματα θα ζορίσουν…

Την πρώτη 7αδα κλείνει η έκπληξη της φετινής Euroleague μέχρι τώρα, η Ούνιξ του Περάσοβιτς. Ο Κροάτης έχει καταφέρει να μεταμορφώσει ένα «άναρχο» φαινομενικά ρόστερ, σε ένα καλοκουρδισμένο σύνολο, με ισορροπία σε άμυνα και επίθεση. Δεσπόζουν οι φιγούρες των Κέινααν (14.5 πόντοι μ.ο.), Λ. Μπράουν (12.7 πόντοι μ.ο.) και Χεζόνια (14.3 πόντοι μ.ο.) στην επίθεση και ο «πανταχού παρών» στην άμυνα Τζον Μπράουν με τα 4.5 ριμπάουντ και τα 2.4 κλεψίματα (1^ος στη διοργάνωση) ανά παιχνίδι. Παρόλο που εκ πρώτης όψεως λείπει το βάθος, στους τελευταίους αγώνες έχουν «βγει μπροστά» και ρολίστες όπως οι Βοροντσέβιτς, Μπράντλει και Ουζίνσκι. Αν ο Μέγιο σταθεροποιήσει την απόδοση του σε άμυνα και επίθεση και ο Γεκίρι βελτιωθεί, τότε η Ούνιξ μπορεί να παραμείνει σε τροχιά 8αδας μέχρι τέλους!     

ΣΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΩΝ PLAY-OFF

Πίσω από την 7^η θέση η «μάχη» για την είσοδο στα Ρ/Ο μαίνεται, καθώς συναντάμε 6 ομάδες με απόσταση 1 μόνο νίκης (με συντελεστή 0 και – 1) και από κοντά και τη Μονακό. Η Εφές μπορεί να ανήκει στην παρούσα φάση σε αυτό το group, ωστόσο είναι τέτοια η ποιότητά της και η συνοχή της, που αργά ή γρήγορα όλοι περιμένουμε πότε θα πατήσει γκάζι, για να διεκδικήσει μέχρι και το πλεονέκτημα έδρας. Για την ώρα έχει τα σκαμπανεβάσματα που έδειχνε και πέρυσι τέτοια εποχή, με μερικές μεγάλες νίκες (Φενερμπαχτσέ και Μακάμπι εκτός), αλλά και κάποιες απρόσμενες ήττες (ΠΑΟ και Βιλερμπάν εκτός, Ζενίτ εντός). Η απώλεια του Σανλί δεν έχει καλυφθεί, καθώς ο Πέτρουσεφ έχει «ψωμιά να φάει» για να σταθεί επάξια σε αυτό το επίπεδο, ειδικά αμυντικά, ενώ και η επιρροή του Μπράιαντ δεν είναι τόσο μεγάλη ακόμη. Το «στοίχημα» για τον Αταμάν είναι να συντηρηθεί σε καλή κατάσταση ο κορμός των μεγάλων σε ηλικία παικτών (Σίμον, Ντάνστον κτλ.) και την άνοιξη η ομάδα να φορτσάρει. Τις τελευταίες αγωνιστικές η Εφές έχει «ανεβάσει στροφές» με 6 νίκες σε 8 παιχνίδια, έχοντας για πρωταγωνιστές τους Ευρωπαίους Μπομπουά, Μοερμάν, Πλάις και τον πυραυλοκίνητο Λάρκιν. Η Τουρκική ομάδα είναι 3^η στο Index Rating (95.2), διαθέτει τη 2^η καλύτερη επίθεση με 83.1 πόντους μ.ο., σουτάροντας με 49.1% βάσει του προηγμένου στατιστικού δείκτη True Shooting%, ούσα 3^η στο σχετικό πίνακα. Είναι θέμα εβδομάδων να δούμε την περσινή καλή Εφές ή θα είναι δύσκολο να επαναληφθεί το περσινό θαύμα;

Αν για την Εφές περιμέναμε το turnaround μετά το κακό της ξεκίνημα, δεν ήταν το ίδιο εύκολο για την Μπάγερν, η οποία ξεκίνησε επίσης με 4 σερί ήττες, αλλά στη συνέχεια βελτιώθηκε και έχει φθάσει να διεκδικεί με αξιώσεις μια θέση στην 8αδα. Παρά την απουσία του Μπόλντγουιν και γενικά ενός dominant guard, o Τρινκέρι έχει καταφέρει με παίκτες όπως οι Γουάιλερ-Μπαμπ, Γουόλντεν και Γιάραμαζ στην περιφέρεια να παρουσιάζει ένα ανταγωνιστικό σύνολο. Φυσικά ο Λούτσιτς παραμένει το βαρόμετρο της ομάδας, ενώ η θετική έκπληξη είναι ο Ρούμπιτ, ο οποίος μαζί με τον Χάντερ κρατάει τη θέση 5. Τα κακά νέα ήρθαν με τον τραυματισμό του Χίλιαρντ, που πάνω που είχε πιάσει υψηλά στάνταρ απόδοσης, τραυματίστηκε. Πάντως η Μπάγερν έχει πάρει τα αποτελέσματα που έπρεπε, με νίκες εκτός έδρας επί των Άλμπα και Ζαλγκίρις και επικρατώντας στο Μόναχο επί ανταγωνιστών της, όπως οι Εφές, Αρμάνι, Βιλερμπάν και Φενερμπαχτσέ. Σε ατομικό επίπεδο ξεχωρίζουν οι Χίλιαρντ, Λούτσιτς, Τόμας, Ρούμπιτ και Γουόλντεν, όμως για να κάνει το βήμα παραπάνω θα πρέπει ο νεοπαοκτηθέντας Ρίβερς να «μπει στα παπούτσια» του Χίλιαρντ για όσο θα λείψει εκείνος. Ακολουθεί πρόγραμμα λουκούμι μεν, πονηρό δε, με Μπασκόνια, Ζαλγκίρις, Μονακό εντός και Βιλερμπάν, Εφές εκτός. Με 4 νίκες σε αυτά τα παιχνίδια, η Μπάγερν θα κάνει σημαντικό βήμα πρόκρισης.

Ένα κλικ πιο πίσω από την 8αδα, σε μια «ισορροπία του τρόμου» βρίσκουμε 4 ομάδες με συντελεστή –1, οι οποίες ψάχνουν ένα ξέσπασμα, ένα «καλό φεγγάρι» για να μπουν στα Ρ/Ο. Μιλάμε για τις Μακάμπι, Βιλερμπάν, Φενέρ και Ερ. Αστέρα, που έχουν και το ίδιο ρεκόρ (7-9). Ξεκινώντας από τη Μακάμπι που άρχισε τη σεζόν με προβλήματα λόγω κρουσμάτων κορωνοϊού σε παίκτες της το Σεπτέμβριο, αλλά συνέχισε εντυπωσιακά τον επόμενο 1.5 μήνα με 5 σερί νίκες, η κατάσταση τελευταία δεν είναι ρόδινη, καθώς την καλή της φόρμα διαδέχθηκε ένα κακό διάστημα όπου μετράει 6 νίκες σε ισάριθμους αγώνες. Η ατμόσφαιρα στο Τελ Αβίβ είναι βαριά και όσο οι απαιτήσεις είναι μεγάλες (η Μακάμπι έχει να αγωνιστεί στα Ρ/Ο από το 2015), τόσο η επόμενη δυάδα αγώνων (Ζενίτ και Μονακό εκτός) ίσως κρίνει το μέλλον του Σφαιρόπουλου. Το πειθαρχικό παράπτωμα του Νάναλι ίσως να είναι η κορυφή του παγόβουνου, ενώ ακούγεται ότι η ομάδα ψάχνει για G/F (Marcus Georges-Hunt, για τον οποίο είχατε διαβάσει στο παρελθόν, μάλλον ως αντικαταστάτη του «άοσμου» Κάμερον Τέιλορ. Η αθλητικότητα έχει επιστρέψει στη Μακάμπι, ενώ οι Ζίζιτς και Έβανς είναι εκείνοι που ξεχωρίζουν, εκτός των γνωστών Ουιλμπέκιν, Νάναλι, Ρέινολντς και Ντ. Γουίλιαμς, όμως η χρονιά μοιάζει να κρέμεται από μια κλωστή…

Παρόμοια είναι και η εικόνα στη Φενερμπαχτσέ, όπου οι προσδοκίες είναι υψηλές, το ρόστερ τόσο ποιοτικό, ώστε να έχει υψηλότερους στόχους, ωστόσο η ομάδα παλεύει για να «τρυπώσει» στα Ρ/Ο, όπως έκανε πέρυσι με ένα ντεμαράζ, περίπου τέτοια εποχή. Οι προσθήκες των Χένρι, Πολονάρα, Μπούκερ έκαναν τη Φενέρ να μοιάζει σχεδόν αχτύπητη, αλλά η χημεία ακόμη αναζητείται. Ο Τζόρτζεβιτς έχει την τελευταία ευκαιρία να αποδείξει ότι ανήκει σε αυτό το επίπεδο και τον τελευταίο καιρό, η ομάδα δείχνει να βρίσκει  τα πατήματα της και να αποδίδει βάσει των δυνατοτήτων της. Μετά τις 4 σερί ήττες που «πόνεσαν» (Αρμάνι, Εφές εντός και Μπάγερν, Ζαλγκίρις εκτός), η Φενερμπαχτσέ ανέκαμψε, πετυχαίνοντας 4 συνεχόμενες νίκες, με τις δύο μάλιστα (επί της Ζενίτ εκτός και της Μακάμπι εντός) να είναι ύψιστης βαθμολογικής σημασίας. Μετά από την 3αδα αγώνων με Βιλερμπάν (εκτός), Ρεάλ (εντός) και Ερ. Αστέρα (εκτός), ακολουθεί πιο εύκολο πρόγραμμα, όπου η Φενέρ θα αγωνιστεί στο γήπεδο της με Ολυμπιακό, Άλμπα και Ζαλγκίρις. Αν αποφύγει τις κακοτοπιές και κάνει μίνιμουμ 4 νίκες σε αυτά τα παιχνίδια, τότε η Φενέρ θα δικαιούται ξεκάθαρα να ομιλεί για πρόκριση. Σε ατομικό επίπεδο ξεχωρίζουν οι παλιοσειρές Βέσελι και ΝτεΚολό με 13.9 και 12.5 πόντους μ.ο. αντίστοιχα. Ο Χένρι δεν έχει ακόμη βρει σταθερότητα και ξεκάθαρο ρόλο, ενώ ακούγεται ότι ο Τζόρτζεβιτς ψάχνει για έναν scoring guard. Η απόσταση από το να χαρακτηριστεί dark horse ή απογοήτευση της χρονιάς, είναι πολύ μικρή για τη Φενέρ…

Στο – 1 και με ρεκόρ 7-9 είναι η Βιλερμπάν, η οποία παρόλο που ξεκίνησε καλά, τον τελευταίο καιρό δείχνει να «ξεφουσκώνει», πληρώνοντας το ντεφορμάρισμα του Οκόμπο και τον τραυματισμό του Λάιτι. Η Γαλλική ομάδα πέτυχε κάποιες σημαντικές νίκες στην αρχή της χρονιάς (Εφές, Ούνιξ, ΤΣΣΚΑ εντός και ΠΑΟ εκτός), ωστόσο τον τελευταίο 1.5 μήνα, μετράει μόνο 1 νίκη σε σύνολο 8 αγώνων, με αποτέλεσμα να έχει μείνει πίσω στη διεκδίκηση μιας θέσης στην 8αδα. Όπως είπαμε, όσο ο Οκόμπο ήταν «σεληνιασμένος», το σύνολο του Τι Τζέι Πάρκερ ήταν μια ταχύτητα πάνω, ωστόσο στα 3 τελευταία παιχνίδια έχει μείνει σε μονοψήφια νούμερα σκοραρίσματος, με 8/26 σουτ, κάτι που στοίχισε στην ομάδα του. Συνοδοιπόρος του είναι ο Κρις Τζόουνς, ο co-MVP της Βιλερμπάν φέτος, ενώ από κοντά σε απόδοση είναι άλλοι δύο πυλώνες της Asvel, οι Χάουαρντ και Κ. Αντετοκούνμπο. Αντίθετα, οι Οσετκόβσκι, Γκιστ και Γ. Φαλ δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα, με αποτέλεσμα ενώ στα χαρτιά η Βιλερμπάν έχει πολλές λύσεις στη φροντ-λάιν, να μην κεφαλαιοποιεί πάντα την υπεροπλία της. Η Βιλερμπάν είναι τελευταία στα επιθετικά ριμπάουντ (8.8 μ.ο.) και μόλις 15^η στα συνολικά (32.3 μ.ο.), ενώ και αμυντικά δεν συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων, δεχόμενη 78.9 πόντους ανά αγώνα (9^η χειρότερη επίδοση). Στον αντίποδα, είναι 2^η στα κοψίματα με 3 μ.ο. και 5^η στην ευστοχία στα τρίποντα με 35.8%. Ακολουθεί ένα πολύ απαιτητικό πρόγραμμα με 3 σερί εντός παιχνίδια (Φενέρ, Μπάγερν, Μονακό) και 2 εκτός στην πρώτη διπλή εβδομάδα της νέας χρονιάς στη Ρωσία (Ζενίτ και ΤΣΣΚΑ), τα οποία θα κρίνουν το μέλλον της στη διοργάνωση. Δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο θα μπορέσει να διατηρηθεί μέχρι τέλους σε τροχιά πρόκρισης…

Αν κάποια ομάδα δικαιούται τον άτυπο τίτλο του overachievement, βάσει ρόστερ, αυτή δεν είναι άλλη από τον Ερ. Αστέρα. Ένα σκληροτράχηλο σύνολο, το οποίο στηρίζεται πολύ στο γηγενή κορμό, προεξεχόντων των Νταβίντοβατς, Ντόμπριτς, Κάλινιτς, Μίτροβιτς, Κούζμιτς, που στο βάθος του πάγκου έχει παίκτες όπως ο Λάζιτς, ο Λαζάρεβιτς και ο Τζίρμπες, ατύχησε στην επιλογή του Χόλινς, ενώ είχε για μεγάλο διάστημα εκτός δράσης τον Α. Ουάιτ και όμως παρόλα αυτά, όχι μόνο παραμένει ανταγωνιστικό, αλλά είναι κοντά στην 8^η θέση. Με τους Γουόλτερς, Ιβάνοβιτς μαέστρους στις θέσεις των γκαρντ και τον Κάλινιτς να κάνει σεζόν – καριέρας, ο Ερ. Αστέρας θα συνεχίσει να κάνει ζημιές και αν μπορέσει να ενισχυθεί, ειδικά στη γραμμή των ψηλών, τότε ίσως έχει λίγες πιθανότητες να προκριθεί. Στα χάιλαιτ οι εκτός έδρας νίκες επί Μακάμπι και Ζενίτ, αλλά και οι εντός έδρας επικρατήσεις επί Ολυμπιακού, Μπάγερν και Βιλερμπάν, οι οποίες ίσως αποδειχθούν «χρυσάφι» σε βάθος χρόνου. Εκτός του Κάλινιτς των 12.9 πόντων και 3.9 ριμπάουντ μ.ο., ξεχωρίζει ο Γουόλτερς με 11.4 πόντους και 3.7 ασίστ για μόλις 1.5 λάθη ανά αγώνα.

Αν μπορούσαμε να ορίσουμε το πιο αντιπροσωπευτικό αντί-παράδειγμα του Ερ. Αστέρα, αυτό θα ήταν η Μονακό, μια ομάδα με πλούσιο ρόστερ, μεγάλες φιλοδοξίες, η οποία όμως τις τελευταίες αγωνιστικές είναι σε μια συνεχή δίνη εσωτερικών προβλημάτων και underachieving. O James, παρά τις εκλάμψεις που έχει, δεν φαίνεται ικανός να ηγηθεί στην προσπάθεια των Μονεγάσκων, παίζοντας πρωτίστως για τον εαυτό του και η Μονακό, μετά το καλό της ξεκίνημα, έχει μόλις 1 νίκη σε σύνολο 7 αγώνων. Η αλλαγή του Μίτροβιτς με τον Σάσα Ομπράντοβιτς έφερε μόνο πρόσκαιρα νέο αέρα και μετά τη νίκη επί της Ζαλγκίρις, η Μονακό προσγειώθηκε απότομα με εντός έδρας ήττα από τη Ζενίτ. Η επόμενη πεντάδα αγώνων με δύο παιχνίδια στο γήπεδο της με Ούνιξ, Μακάμπι και 3 ταξίδια σε Βερολίνο, Λυών και Μόναχο ίσως είναι η τελευταία της ευκαιρία για ανάκαμψη. Η Μονακό παρόλο που σκοράρει 81.2 πόντους ανά παιχνίδι (3^η καλύτερη επίθεση), έχει τη χειρότερη άμυνα με 83 πόντους παθητικό μ.ο. και οι αντίπαλοί της σουτάρουν με 54% στα δίποντα (6^η χειρότερη επίδοση). Αυτό το σύνολο φαίνεται να είναι μακριά από τις μπασκετικές αρχές που επικρατούν στη φετινή Euroleague (καλή άμυνα) και μάλλον θα το πληρώσει αν συνεχίσει έτσι, καθώς οι μονάδες από μόνες τους δεν αρκούν για επιτυχημένη παρουσία σε αυτή την απαιτητική διοργάνωση… Τα χαμόγελα έρχονται κυρίως από τις εμφανίσεις των ρούκι Ντόντα Χολ και Άλφα Ντιαλό.   

ΡΥΘΜΙΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Στις 4 τελευταίες θέσεις βρίσκουμε τις ομάδες με συντελεστή χειρότερο από – 3, που σε συνδυασμό και με τη συνολική εικόνα τους, φαίνεται ότι δύσκολα θα διεκδικήσουν κάτι παραπάνω από ένα όσο το δυνατόν πιο τιμητικό πλασάρισμα. Η Άλμπα, παρά την αποχώρηση Ρενέσες, συνεχίζει το ίδιο μπάσκετ, το οποίο μπορεί να φέρνει κάποιες μεγάλες νίκες, αλλά στο τελικό ζύγι, βάζοντας και την ποιότητα του ρόστερ, παίρνει αυτό που αξίζει. Ο αειθαλής Σίκμα είναι ο … Κύρος Γρανάζης της, εφευρίσκοντας νέους τρόπους να πασάρει, ο Λο έχει πάρει τα ηνία στην περιφέρεια και ανταποκρίνεται σε καλό βαθμό και γενικά τα Άλμπατρος αποδίδουν βάσει των δυνατοτήτων τους, χωρίς όμως να μπορούν να κάνουν το βήμα παραπάνω. Η Μπασκόνια είναι και αυτή στο – 3, με ρεκόρ 5 – 11, μόλις 3 νίκες μακριά από την 8αδα μεν, χιλιόμετρα μακριά από τον περσινό καλό της εαυτό δε. Η απουσία του Πίτερς είναι κομβική, από την περιφέρεια λείπει η «σταθερά» Χένρι, με τον Μπόλντγουιν να μην έχει προσαρμοστεί και εν τέλει τον Ιβάνοβιτς να … πληρώνει τα σπασμένα. Όαση η απόδοση του Ινόχ και οι εκλάμψεις των Φοντέκιο και Γκιεντράιτις που την κρατάνε ζωντανή σε κάποιες περιπτώσεις. Η Μπασκόνια μπορεί να βελτιώσει τη θέση της στη βαθμολογία, αλλά θα χρειαστεί ένα μικρό θαύμα για να μπορέσει να διεκδικήσει την είσοδό της στα Ρ/Ο.

Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και ο Παναθηναϊκός, ο οποίος μπορεί να καυχιέται για τις ατομικές επιδόσεις κάποιων παικτών του, όπως οι Μέικον και Παπαγιάννης, αλλά έχει σοβαρά δομικά προβλήματα και δεν μπορεί να βρει σταθερότητα στην απόδοσή του, ιδίως αμυντικά. Ως αποτέλεσμα, ακόμη δεν έχει πανηγυρίσει κάποια νίκη εκτός έδρας, ενώ έχει και μερικές «κακές» εντός έδρας ήττες, όπως απέναντι σε Βιλερμπάν και Ούνιξ. Χωρίς κάποια διορθωτική κίνηση, δύσκολα θα καταφέρει κάτι παραπάνω από την 14^η - 15^η θέση και στόχος του πρέπει να είναι, εκτός από κάποιες σημαντικές νίκες σποραδικά, να δημιουργήσει έναν κορμό, πάνω στον οποίο θα μπορεί να στηριχθεί και την επόμενη σεζόν, κάνοντας μερικές value for money ποιοτικές προσθήκες, για να «χτίσει» ξανά ένα αξιόμαχο σύνολο. Το ίδιο ισχύει και για τη Ζαλγκίρις, η οποία μέσα σε μερικές εβδομάδες γκρέμισε ο,τι με κόπο είχε φτιάξει πέρυσι. Η άκομψη αποπομπή του Σίλερ και η δημιουργία ενός one and done συνόλου (με εξαίρεση τον Νέμπο) δεν είναι κάτι που μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια και δεν αποτελεί καλό μήνυμα για μια ομάδα, που ήταν πρότυπο τις προηγούμενες σεζόν, παρά το χαμηλό της μπάτζετ.