Skip to main content

Το κλείδωμα του Μπαρτζώκα στην Ζενίτ και ο σεβασμός στον Σπανούλη (vids)

Ο coach Κωνσταντίνος Πανάς σχολιάζει τη νίκη του Ολυμπιακού επί της Ζενίτ εστιάζοντας στον τεράστιο Βασίλη Σπανούλη και στην άμυνα που έκανε τη διαφορά.

Δεύτερη συνεχόμενη νίκη σε ένα παιχνίδι που αν παρακολουθούσες μέχρι το δεκαπέντε θα νόμιζες ότι οι «ερυθρόλευκοι» δεν είχαν καμία τύχη απέναντι σε αυτή τη Ζενίτ. Οι Ρώσοι έπαιζαν καθολικό μπάσκετ μέχρι εκείνο το σημείο εκμεταλλευόμενοι την αμυντική αδράνεια του Ολυμπιακού, αλλά κυρίως την τεράστια ευστοχία τους από τα 6,75.

Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα επέστρεψε στην αναμέτρηση ακριβώς επειδή έβγαλε ενέργεια στα μετόπισθεν και κατάφερε να βρει ρυθμό μέσα από αυτή. Το γεγονός ότι έπαιξε άμυνα με αλλαγές «μπλόκαρε» την υψηλή δημιουργία στο pick-n-roll που είχε μέχρι εκείνο το σημείο. Ανάγκασε τη Ζενίτ να ψάξει τις απομονώσεις, είτε στη περιφέρεια, είτε στο χαμηλό post. Ωστόσο σε εκείνο το σημείο συγκεκριμένα δεν επέτρεψε τίποτα εύκολο, ειδικά όταν οι Ρώσοι προσπάθησαν να βάλουν τη μπάλα στη ρακέτα.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης ο Ολυμπιακός οδηγούσε τη Ζενίτ σε πολλά σουτ από τη περιφέρεια, τα οποία έβρισκαν στόχο κυρίως στο πρώτο ημίχρονο, όπου χτίστηκε και η μεγάλη διαφορά. Οι «ερυθρόλευκοι» έμειναν πιστοί στις αρχές τους όπως κάνουν όλη τη χρονιά, να ρισκάρουν δηλαδή τα εξωτερικά σουτ και να προστατεύουν τη ρακέτα τους.

Το βράδυ της Παρασκευής (12/3) βέβαια είδαμε σπουδαία ενέργεια, ενεργά χέρια, δεν επέτρεψαν ΚΑΜΙΑ συνεργασία hi-low που θα πυροδοτούσε το εσωτερικό mismatch, πίεζαν αρκετά ψηλά τον Πάνγκος ώστε να μην μπορεί να δημιουργήσει ή να εκτελέσει με ηρεμία και φυσικά ΟΛΟΙ οι ψηλοί ήταν εξαιρετική στη περιφερειακή άμυνα.

Ανεξάρτητα το πόσο καλή δουλειά έκαναν τα γκαρντ στις αλλαγές μη δίνοντας εύκολη γραμμή πασαρίσματος στους ψηλούς, το γεγονός ότι κάθε ψηλός έπαιξε εξαιρετικά στα πόδια τα αντίπαλα γκαρντ ήταν κλειδί της νίκης.

Από τον εξαιρετικό Λίβιο Ζαν Σαρλς που έκανε τα πάντα, μέχρι τον Γιώργο Πρίντεζη που αμύνθηκε με συνέπεια απέναντι σε Πάνγκος κλπ.

Φυσικά πρέπει να εστιάσουμε και σε δύο παιδιά που έχουν βοηθητικούς ρόλους και πόσο σημαντική ήταν η αμυντική τους συνεισφορά. Ο λόγος για τους Λαρεντζάκη και Τζένκινς που ήταν το ίδιο καλοί και στην επίθεση ευστοχώντας σε μεγάλα σουτ, αλλά κυρίως στην ενέργεια που έβγαλαν στα μετόπισθεν.

Το τρίτο δεκάλεπτο ήταν μια επιθετική ραψωδία για τους Βεζένκοφ, Ζαν Σαρλς και Μακίσικ, καθώς σκόραραν και τους εικοσιτέσσερις πόντους των «ερυθρολεύκων» σε αυτή τη περίοδο.

Ο μεν Αμερικανός με την ιδιαίτερη ικανότητα του να διεμβολίζει το αντίπαλο καλάθι κέρδισε κατά κράτος κάθε μάχη απέναντι στο Πονίκτα. Ο Ζαν Σαρλ ευστόχησε σε ουκ ολίγα σημαντικά καλάθια στη ρακέτα, μέσα από pick-n-roll και χαμηλό post και φυσικά ο Βεζένκοφ με τεράστια σουτ έδωσε αυτοπεποίθηση στους Πειραιώτες.

Πάμε όμως να εστιάσουμε στο Βασίλη Σπανούλη. Σε μια βραδιά όπου η Ζενίτ είχε πέσει πάνω στο Κώστα Σλούκα και δεν του έδωσε τίποτα εύκολο, ο αρχηγός έπρεπε να βγει μπροστά.

Δεν είναι μόνο οι έντεκα πόντοι, αλλά κυρίως ο τρόπος που εκτελούσε. Τα πρώτα του καλάθια, όπως βλέπετε και στο βίντεο ήταν με τον κλασσικό Σπανούλειο τρόπο… Μέχρι μέσα, με τσαμπουκά, χωρίς να βλέπει κανέναν. Έπειτα ήρθαν και οι τρίποντες εκτελέσεις και έδεσε το γλυκό. Όπως μας έχει συνηθίσει τόσα χρόνια ο Βασίλης δηλαδή… Μόνο που πλέον δεν έχει τη συνέπεια του παρελθόντος. Υπάρχουν αυτοί που κοιτάνε μόνο το αποτέλεσμα και προτιμούν ο Βασίλης να σταματήσει, υπάρχουμε και εμείς που θέλουμε να τον βλέπουμε στα γήπεδο μια ζωή.

Ο Σπανούλης είναι ζωντανή ιστορία του ελληνικού μπάσκετ και το μόνο που του αξίζει είναι σεβασμός και να σταματήσει με όποιο τρόπο επιθυμεί…

Όσον αφορά το Γιώργο Πρίντεζη… Αφήνω αυτό το τελευταίο βίντεο για λογαριασμό του… Ο ένας δημιουργεί, ο άλλος εκτελεί… Σας θυμίζει κάτι;