ΕΟΚ - Το UNICEF Trophy προσφέρει ανεπανάληπτες στιγμές (pic)
Τι κι αν ο Πανιώνιος βρίσκεται μια κατηγορία χαμηλότερα; Απέκλεισε τον Ηρακλή, «ανάγκασε» το Φάνη Χριστοδούλου να συγκινηθεί και πέρασε στο Final 4 του UNICEF Trophy. Πλέον έχει την ευκαιρία να μπει στο Final 8 του Κυπέλλου Ελλάδας. Το ίδιο ισχύει και για την... πρωτάρα ΦΕΑ που νίκησε τον ΑΣ Παπάγου και θα αντιμετωπίσει τον «Ιστορικό» στον τελικό.
Αναλυτικά το αφιέρωμα από την επίσημη ιστοσελίδα της ΕΟΚ:
Το παρκέ του κλειστού γυμναστηρίου «Αντώνης Τρίτσης» ποτίστηκε με δάκρυα την Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου. Δύο φορές, μάλιστα, με διαφορά λίγων ωρών. Δάκρυα πολύτιμα. Δάκρυα χαράς, συγκίνησης. Δάκρυα που σου έρχονται στα μάτια όταν συνειδητοποιείς ότι αγγίζεις την Ιστορία, γίνεσαι μέρος της.
Τα δάκρυα που πότισαν το παρκέ από τους ανθρώπους του Πανιωνίου και της ΦΕΑ, των δύο φιναλίστ πια του UNICEF Trophy, έχουν διαφορετική αφετηρία και βάση, αλλά ήλθαν στην κατάλληλη στιγμή. Την στιγμή της επιστροφής και τη στιγμή της καταξίωσης.
Ο εμβληματικός Φάνης Χριστοδούλου, που ανέλαβε μετά από πολλά χρόνια ενεργό ρόλο στον αγαπημένο του Πανιώνιο, δεν μπορούσε να συγκρατηθεί μετά τη νίκη του Πανιωνίου επί του Ηρακλή με 83-73 στον πρώτο ημιτελικό. Το μυαλό του ασφαλώς έτρεξε 31 χρόνια πίσω, στις 10 Απριλίου 1991, όταν ως παίκτης είχε βιώσει την κατάκτηση του κυπέλλου με τον Πανιώνιο, στον τελικό τότε με τον πανίσχυρο ΠΑΟΚ. Το συναίσθημα ξεχείλισε και τότε, λόγω της βαρύτατης απώλειας πριν λίγους μήνες του Ανδρέα Βαρίκα, ενός από τους κυανέρυθρους διοικητικούς ιεροφάντες.
Τι σύμπτωση, στο «Ανδρέας Βαρίκας» μπήκαν οι βάσεις για την επιτυχία που βιώνει ο σύλλογος. Στο μικρό κλειστό γυμναστήριο δίπλα στο ποδοσφαιρικό γήπεδο ο Πανιώνιος καθάρισε με τη σειρά ΟΦΗ, Κόροιβο, ΝΕ Μεγαρίδας και Αμύντα, πριν τη νίκη στον ημιτελικό. Έστειλε τα μηνύματά του ότι «επιστρέφει», παίρνοντας το ροζ φύλλο τέσσερις συνεχόμενες φορές απέναντι σε ομάδες μεγαλύτερης κατηγορίας. Με τον Περικλή Ταυρόπουλο απόλυτο γνώστη των μυστικών και ρόστερ που κατά γενική ομολογία μπορεί αυτούσιο να σταθεί ψηλότερο. Μοιραία ανοίγει την όρεξη για παραπάνω, να επιστρέψει εκεί που του πρέπει με βάση την ιστορία του και αυτά που έχει πετύχει: Στην ελίτ του ελληνικού μπάσκετ.
Λίγες ώρες αργότερα ήλθε η σειρά να κλάψει από χαρά και η πρωτάρα. Η Φιλαθλητική Ένωση Αθλοπαιδιών (ΦΕΑ) αποτελεί το εμβληματικότερο παράδειγμα ότι δεν χρειάζονται πολλά πράγματα για να βιώσεις την επιτυχία: Νοικοκυροσύνη, έμπνευση και πάθος: Η νοικοκυροσύνη, οικονομική και οργανωτική, έρχεται από μια έμπειρη και χαμηλού προφίλ διοίκηση. Η έμπνευση από τον Αλέξη Καρατζά, ο οποίος ανέλαβε την ομάδα από τη Β’ ΕΣΚΑ και ολοένα σκαρφαλώνει μέχρι να βρει το ταβάνι της. Και το πάθος από τους παίκτες που δεν λογαριάζουν ονόματα, μπάτζετ, φανέλες, ρίχνονται στη φωτιά και δικαιώνονται. Oι εκτός έδρας νίκες επί της ΚΑΠ και του Αίαντα Ευόσμου στους προηγούμενους γύρους έστειλαν το μήνυμα. Αυτή επί του Παπάγου με 89-77 στον δεύτερο ημιτελικό το απέδειξε.
Αν ο σκοπός του αθλητισμού είναι η ψυχαγωγία, η αγωγή της ψυχής δηλαδή, η πρωτοβουλία της ΕΟΚ να θεσπίσει το UNICEF Trophy, το Final 4 των ομάδων από τις εθνικές κατηγορίες, στέφθηκε με επιτυχία. Το «Αντώνης Τρίτσης» ξεχείλισε από συναισθήματα. Ο τελικός του Σαββάτου 17 Δεκεμβρίου στο ΟΑΚΑ θα αποτελέσει σημείο αναφοράς και υπερηφάνειας και για τους δύο μονομάχους. Διαφορετικά μεγέθη, διαφορετικές αφετηρίες, ίδιο πάθος, ίδια δάκρυα.