Ζούρος: "Έγιναν πολλές υπερβάσεις για να φτάσουμε στο Παγκόσμιο"
Δηλώσεις ενόψει Παγκοσμίου Κυπέλλου έκανε ο Ηλίας Ζούρος στο web radio της ΕΟΚ.
Ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Γεωργίας μίλησε για την πρώτη πρόκριση της ομάδας του σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, για τους στόχους της και τον όμιλο που βρίσκεται ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην απόφαση του Ρίκι Ρουμπιο να αποσυρθεί προσωρινά λόγω προβλημάτων υγείας αλλά και στην βράβευση του Νίκου Γκάλη.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του Ηλία Ζούρου:
Για τις φιλοδοξίες της Γεωργίας στο τουρνουά: «Πάντα όταν πηγαίνεις σε ένα τουρνουά υπάρχουν φιλοδοξίες, αλλά πρέπει να είμαστε πολύ «προσγειωμένοι». Εμείς πάμε με τη προοπτική πρώτα απ’ όλα του να είμαστε υγιείς και με πλήρες ρόστερ και στη συνέχεια να ζήσουμε την εμπειρία και να κερδίσουμε πράγματα. Θα έχουμε και νέους παίκτες, κάτι πολύ σημαντικό για ‘μας, για την επόμενη μέρα. Από ‘κει και πέρα, προφανώς ό,τι καλύτερο προκύψει θα είναι υπέρ μας».
Για την απουσία του Βλάτκο Τσάντσαρ από τη Σλοβενία: «Είναι δυσάρεστο το να τραυματίζονται παίκτες, ιδιαίτερα πριν από μεγάλες διοργανώσεις. Το ζήσαμε πέρυσι με τον τραυματισμό του ηγέτη και του καλύτερου παίκτη μας, του Τόκο Σενγκέλια, μία βδομάδα, μάλιστα, πριν το Ευρωμπάσκετ. Ο τραυματισμός του Τσάντσαρ έγινε σχετικά νωρίς. Θεωρώ ότι όλες αυτές οι ομάδες έχουν τους παίκτες και τον τρόπο να βρίσκουν πάντα λύσεις και να καλύπτουν τα όποια κενά. Οι μπασκετικές χώρες έχουν ταλέντα, το μόνο που χρειάζονται είναι να βρουν ρυθμό αυτά τα παιδιά, να βρουν οι προπονητές τον τρόπο να τα αξιοποιήσουν και να παίξουν καλύτερα. Μεγάλο παράδειγμα για εμένα είναι η Ελλάδα. Παρακολούθησα το πρώτο ματς με τη Σλοβενία, το δεύτερο δεν πρόλαβα γιατί ταξιδεύαμε. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση το πώς τα παιδιά μπήκαν στους καινούργιους τους ρόλους, το πόσο μαχητικά ήταν. Βλέπουμε όλοι ότι όταν μια ομάδα δουλεύει σαν ομάδα, έχει αρχές και υπάρχει μπασκετική παιδία, τα αποτελέσματα έρχονται και καλύπτεται η οποιαδήποτε απουσία».
Για την απόφαση του Ρίκι Ρούμπιο να αποσυρθεί για ψυχολογικούς λόγους: «Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζονται πάρα πολλά προβλήματα σε νεαρούς και μεγάλους παίκτες, οι οποίοι δε μπορούν ν’ αντέξουν αυτήν την πίεση. Δεν είναι μόνο η πίεση του αποτελέσματος, είναι η συνολική καθημερινή πίεση που δέχονται, γιατί το να παίζεις στο υψηλότερο επίπεδο σημαίνει θυσίες, πάρα πολλά ταξίδια, συγκέντρωση σε στόχους χωρίς να έχεις τη δυνατότητα να χαρείς κάποια πράγματα που άλλοι τα χαίρονται. Είναι πολύ εύκολο να λες για κάποιον παίκτη το πόσα χρήματα κερδίζει, αλλά για παράδειγμα ο Σενγκέλια δε σταματάει να δουλεύει. Όλοι αυτοί οι παίκτες που βλέπουμε σε αυτό το επίπεδο είναι σε μια συνεχής διαδικασία για τη διατροφή τους, για να προσέξουν το σώμα τους, να προσέξουν τι θα κάνουν, να βελτιωθούν. Αυτό πολλές φορές δημιουργεί προβλήματα στην ψυχοσύνθεση αυτών των παιδιών και αν δεν έχουν και σημαντική υποστήριξη απ’ την οικογένειά τους βλέπουμε ότι δε μπορούν να ισορροπήσουν και να τα καταφέρουν.
Ένα άλλο κομμάτι γι’ αυτά τα προβλήματα είναι και το οικονομικό. Πολλά νέα παιδιά μπαίνουν για παράδειγμα στο ΝΒΑ με πάρα πολλά χρήματα, τα οποία πολλές φορές «ζαλίζουν» και ταυτόχρονα δημιουργούν και ψυχολογικά προβλήματα, γιατί αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να είναι τελείως διαφορετική η ζωή τους, να μπουν σε διαφορετικά καλούπια απ’ αυτά που έχουν συνηθίσει και η «σύγκρουση» που υπάρχει στο μυαλό τους τούς δημιουργεί τέτοια προβλήματα που δε μπορούν ν’ αποδώσουν. Σέβομαι πολύ την απόφαση του Ρούμπιο,μακάρι αυτός ο παίκτης να επιστρέψει. Μακάρι να μην υπάρχουν τέτοια προβλήματα στα νέα παιδιά και να επιλύνονται».
Για τον Νίκο Γκάλη και την τελετή απόσυρσης της φανέλας του: «Ό,τι και να πούμε είναι λίγο. Μιλάμε για τον άνθρωπο που έφερε τον επαγγελματισμό στο χώρο του μπάσκετ και έκανε τους Έλληνες να παίξουν και να αγαπήσουν το μπάσκετ. Όταν το μπάσκετ θεωρητικά ήταν «ανυπόληπτο» στη χώρα μας, ένας άνθρωπος έφερε όλον τον κόσμο κοντά, συσπείρωσε όλη την Ελλάδα, όλοι αγάπησαν το μπάσκετ πολύ, βγήκαν στους δρόμους, έπαιξαν και έβαλε το επαγγελματικό κομμάτι με χρήματα στο χώρο που δεν υπήρχε σε αυτήν την εποχή. Ουσιαστικά ό,τι είμαστε το οφείλουμε στον Νίκο Γκάλη. Το ότι έφτασε ένα ολόκληρο έθνος να μπει στη διαδικασία του μπάσκετ και να θεωρείται απ’ τις κορυφαίες πλέον ομάδες και χώρες στο άθλημα στον κόσμο οφείλεται σε αυτόν. Λυπάμαι που δεν ήμουν κι εγώ σ’ αυτήν την τελετή, θα ήθελα κι εγώ να ήμουν κοντά και να ζούσα αυτήν τη στιγμή».