Μπετσίροβιτς για την αποχώρησή του από τον Παναθηναϊκό: «Ακόμη νιώθω μια πικρή γεύση»

Ο αθλητικός διευθυντής της Ζενίτ, Σάνι Μπετσίροβιτς, μίλησε στο σερβικό SportKlub για την αποχώρησή του από τον Παναθηναϊκό, τονίζοντας πως αιφνιδιάστηκε από την απόφαση των πρασίνων να συνεχίσουν χωρίς εκείνον.

Αναλυτικά όσα δ΄ηλωσε ο Σάνι Μπετσίροβιτς:

Για αν τον πείραξε περισσότερο η 3η αποχώρησή του από τον Παναθηναϊκό: “Αναμφίβολα. Ως παίκτης, εγώ επέλεγα να πάω κάπου όπου θα είχα μεγαλύτερο ρόλο. Ως βοηθός προπονητή, ήξερα ότι εξαρτιόμουν από τον πρώτο προπονητή. Τώρα… ακόμη νιώθω μια πικρή γεύση. Στον πρώτο μου κιόλας χρόνο στον Παναθηναϊκό πετύχαμε κάτι που πολλοί ονειρεύονται: κατακτήσαμε την Ευρωλίγκα και το πρωτάθλημα.

Και η δεύτερη χρονιά ήταν επιτυχημένη – φτάσαμε ξανά στο Final Four και πήραμε το κύπελλο. Είναι αλήθεια ότι δεν παίξαμε καλά ούτε στον τελικό της Ευρωλίγκας ούτε στη σειρά των τελικών του ελληνικού πρωταθλήματος. Αν κάνω τον απολογισμό, είμαι ικανοποιημένος. Περίμενα ότι θα βρίσκαμε κοινό έδαφος για να συνεχίσουμε, αλλά… η εξέλιξη με ξάφνιασε. Αυτή είναι η ζωή, αυτός είναι ο αθλητισμός.

Η ομάδα είχε χτιστεί για τα επόμενα τρία χρόνια. Δούλευα με την προοπτική να μείνω στον Παναθηναϊκό για άλλα πέντε ή δέκα χρόνια. Νιώθω την Αθήνα, ο Παναθηναϊκός είναι οικογένεια για μένα, δεύτερο σπίτι. Κάποιες καταστάσεις όμως με οδήγησαν στο να μην είμαι πλέον μέλος του συλλόγου”.

Για το αν αν πήγαινε ποτέ στον Ολυμπιακό: “Όχι. Ας σταματήσω εδώ την ερώτησή σας. Η απάντηση είναι σαφής: όχι. Δεν θα το έκανα ποτέ. Αν το έκανα, θα πρόδιδα τις ηθικές μου αρχές. Επαναλαμβάνω, το φινάλε της ιστορίας μου με τον Παναθηναϊκό δεν ήταν όπως το ήθελα. Αλλά ο σύλλογος μου έδωσε πολλά. Και εγώ έδωσα πολλά στην πράσινη οικογένεια. Δεν υπάρχει ποσό που θα με έπειθε να πάω στον Ολυμπιακό”.

Για τη Ζενίτ: “Δεν έψαχνα τη Ζενίτ, η Ζενίτ με βρήκε. Σίγουρα ο πιο καθοριστικός παράγοντας ήταν ο Αλεξάνταρ Σεκουλίτς, με τον οποίο είχαμε ανέκαθεν εξαιρετική σχέση.

Συχνά συζητούσαμε για παίκτες. Πολλές φορές του έδινα φιλικές συμβουλές. Και αυτή τη φορά, εντελώς τυχαία, μιλούσαμε για έναν παίκτη και από εκεί γεννήθηκε η ιδέα να πάω στη Ζενίτ ως αθλητικός διευθυντής. Ομολογώ πως είχα σχεδόν αποδεχτεί πως θα περάσω μια σεζόν χωρίς δουλειά. Όμως όταν ήρθε η πρόταση, βρήκαμε γρήγορα κοινό έδαφος.

Οι ρωσικοί σύλλογοι παραμένουν απομονωμένοι. Δεν ήταν αυτό ανασταλτικός παράγοντας στην απόφασή σας; «Είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος. Γι’ αυτό δεν το σκέφτηκα ιδιαίτερα. Περισσότερο με τράβηξε ο επαγγελματισμός του συλλόγου. Είμαι ενθουσιασμένος με την ταχύτητα αντίδρασης και την οργάνωση. Δεν κρύβω ότι μου αρέσει και η έντονη σλοβενική παρουσία στο προπονητικό τιμ. Ήδη είμαι σε καθημερινή επαφή με τη διοίκηση.

Η ΤΣΣΚΑ είναι ο μεγαλύτερος αντίπαλος. Ο αιώνιος αντίπαλος. Επικίνδυνες είναι και οι Ούνιξ και Λοκομοτίβ. Στοχεύουμε στην κορυφή”.

Για τον Σέκουλιτς: “Ο Αλεξάνταρ Σεκουλίτς είναι σπουδαίος ειδικός, ώριμος πλέον για το υψηλότερο επίπεδο. Εδώ και χρόνια είναι προπονητής της εθνικής Σλοβενίας, στην οποία αγωνίζεται ένας από τους κορυφαίους παίκτες του πλανήτη.

Σε όλη αυτή την περίοδο διατήρησε την εμπιστοσύνη των παικτών. Όταν του γύρισε εν μέρει την πλάτη η κοινή γνώμη, οι παίκτες τον στήριξαν. Με την επιθυμία και την ενέργειά τους στα τελευταία προκριματικά, έδειξαν καθαρά πως παίζουν για εκείνον. Είμαι πεπεισμένος ότι είναι εξαιρετική επιλογή και για τη Ζενίτ. Γι’ αυτό τώρα χτίζουμε την ομάδα με παίκτες με χαρακτήρα”.

Για τον Σέκουλιτς ως ομοσπονδιακό προπονητή της Σλοβενίας: “Θα έλεγα ψέματα αν έλεγα ότι δεν έκανε κάποια λάθη. Όμως θα τον υπερασπιζόμουν. Γιατί; Πρώτα απ’ όλα πρέπει να καταλάβουμε ότι η Σλοβενία δεν είναι μπασκετική υπερδύναμη. Αν αφαιρέσουμε τον Λούκα Ντόντσιτς και τον νατουραλιζέ σέντερ, μόνο ο Κλέμεν Πρέπελιτς είναι σε επίπεδο Ευρωλίγκας. Κι όμως η Σλοβενία προκρίθηκε ξανά στο EuroBasket, φέρνοντας στο προσκήνιο νέα πρόσωπα. Επίσης, το μπάσκετ αλλάζει.

Οι παίκτες έχουν πλέον τον πρώτο λόγο. Όλοι εμείς που μεγαλώσαμε σε περιβάλλον όπου ο προπονητής ήταν αυστηρός και φώναζε διαρκώς, το βρίσκουμε δύσκολο να το δεχτούμε. Όμως και στην Ευρώπη πλησιάζουμε το αμερικανικό μοντέλο, όπου ο προπονητής λειτουργεί περισσότερο ως μάνατζερ”.

Για τον στόχο της Σλοβενίας στο Eurobasket: “Ας είμαστε ρεαλιστές και ειλικρινείς. Ο Λούκα Ντόντσιτς είναι εξαιρετικός παίκτης. Μπορεί μόνος του να κρίνει αγώνες. Μπορεί να μας πάει μακριά, ίσως και ως το τέλος. Όμως το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα και η Σλοβενία δεν έχει γεμίσει όλες τις θέσεις της σε τέτοιο βαθμό ώστε να ανταγωνίζεται συνεχώς τη Γερμανία, τη Σερβία, τη Γαλλία… Οι φίλαθλοι θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι ακόμη και μόνο με την πρόκριση στα νοκ άουτ. Αν είναι δυνατόν κάτι παραπάνω; Αυτό θα εξαρτηθεί από τη φόρμα, την υγεία και τη διαθεσιμότητα του ρόστερ”.

Για τον Ντόντσιτς: “Ο Λούκα αξίζει έναν βαθύ σεβασμό για τη στάση του απέναντι στην εθνική. Συχνά ξεχνάμε πως είναι παγκόσμιος σταρ. Αντιμετωπίζει καθημερινά πίεση και στρες. Σκεφτήκατε ποτέ αν μπορεί να πάει απλώς για έναν καφέ στο κέντρο της πόλης;

Αμέσως θα μαζευτεί κόσμος για φωτογραφία ή αυτόγραφο. Και γι’ αυτό ακριβώς πρέπει να εκτιμήσουμε ακόμα περισσότερο ότι εκτίθεται και βοηθά την εθνική. Είναι ξεχωριστή προσωπικότητα. Και δεν μιλήσαμε καν για τις μπασκετικές του ικανότητες. Δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα — τα λένε όλα μόνα τους.

Είδα αρκετές φωτογραφίες του και άκουσα ότι έχασε πάνω από 10 κιλά. Ανυπομονώ να τον δω ξανά στη δράση. Πρώτα με τη φανέλα της εθνικής και μετά στο ΝΒΑ. Τώρα θα δούμε τον πραγματικό Ντόντσιτς, ίσως τον κορυφαίο Ευρωπαίο παίκτη”.