Ολυμπιακός - Οι σπόροι της εμπιστοσύνης
Ο Μιχάλης Στέφανου γράφει για την μόνιμα θετική αύρα που προστατεύει τους «ερυθρόλευκους» επιτρέποντάς τους να παίζουν ελεύθερα και να φτάνουν σε τόσο σπάνιες επιδόσεις
Η πειστικότητα του φετινού Ολυμπιακού έχει τερματίσει. Δεν χρειάζονται, δηλαδή, περαιτέρω δείγματα ώστε να εμπεδώσουμε την αρτιότητα του παιχνιδιού του, το μέγεθος της ισχύος του, αλλά και το γεγονός ότι πρόκειται πέρα από κάθε αμφιβολία για την πιο εντυπωσιακή εκδοχή της ιστορίας του. Σε επίπεδο τακτικής, θεάματος, αποτελεσματικότητας, διάρκειας απόδοσης, αριθμού πρωταγωνιστών και δημοτικότητας. Τέτοια παρέλαση θαυμασμού από αντιπάλους δεν έχει ξαναγίνει.
Κι αν το μόνο που μένει ώστε να μπει η συγκεκριμένη ομάδα στο πάνθεον του συλλόγου, που κλείνει 98 χρόνια ζωής, είναι επιτυχίες ανάλογες της αξίας της, κανείς δεν βιάζεται -ακόμα- για τις μεγάλες νύχτες της σεζόν. Διαισθάνονται όλοι ότι έρχονται, ίσως κάπου στο βάθος να τις διακρίνουν ή απλώς να τις ονειρεύονται, αλλά δεν θα παράκαμπταν ούτε ένα ερυθρόλευκο ημίχρονο για να τις συναντήσουν νωρίτερα. Και είναι ίσως η πρώτη φορά στα χρονικά αυτού του τόσο παράλογα απαιτητικού κοινού, που η λαχτάρα του προορισμού δεν είναι ισχυρότερη από την μέθη του διαδρομής.
Ο κόσμος του Ολυμπιακού που γεμίζει κάθε εβδομάδα το ΣΕΦ, είναι αδιαπραγμάτευτος σύμμαχος του Γιώργου Μπαρτζώκα και των παικτών του. Κανείς δεν μουρμουράει, κανείς δεν περιμένει στη γωνία, κανενός η φωνή δεν πνίγεται από τον κόμπο του ανικανοποίητου. Όλοι γεμάτοι, στην ίδια πλευρά, στην ίδια συχνότητα, στην ίδια επιθυμία να ζήσουν το «τώρα» και να το κάνουν να κρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερο. Να μαζέψουν εικόνες και στιγμές, να χαρούν το μπάσκετ, να βγουν για… κυνήγι μαζί με την περιβόητη αγέλη.
Μια μόνιμα θετική αύρα τυλίγει και προστατεύει την ομάδα, επιτρέποντάς της να παίζει ελεύθερα το παιχνίδι, να μην κομπιάζει στο λάθος και στο κακό διάστημα, μα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο να μην ακροβατεί πάνω από την αμφισβήτηση. Οι παίκτες εισπράττουν στήριξη, ταύτιση και δέσιμο. Βλέπετε, οι σπόροι της εμπιστοσύνης που φυτεύτηκαν πριν από περίπου τρία χρόνια και ποτίστηκαν επιμελώς μέρα με τη μέρα, έγιναν πλέον δέντρο με τόσο γερές ρίζες που τίποτα δεν μοιάζει ικανό να το κλονίσει. Διότι αν ο μέσος ολυμπιακός διαπιστώσει οτι συμμερίζεσαι την τρέλα του, θα σε απογειώσει. Θα σου δώσει φτερά.
Κάπως έτσι, άλλωστε, εξηγούνται και ορισμένες εξωπραγματικές επιδόσεις. Όπως τα 19/30 τρίποντα από επτά διαφορετικούς εκτελεστές, που ευστοχούσαν σαν να πετούσαν βότσαλα στη θάλασσα. Όπως το απόλυτο μοίρασμα του χρόνου, με οκτώ παίκτες να αγωνίζονται από ένα 20λεπτο κι επίσης οκτώ να ολοκληρώνουν το ματς με διψήφιο pir. Όπως οι 27 ασίστ δοσμένες από τους 11 εκ των 12 που πάτησαν παρκέ, σε ένα ακόμα ρεσιτάλ ομαδικότητας και συνεργασίας. Πράγματα που δεν έχουμε συναντήσει ποτέ άλλοτε σε τέτοια συνέπεια και συχνότητα.
Το παιχνίδι με την ελλιπή Μπάγερν δεν αντέχει σε ιδιαίτερη κριτική, με το κίνητρο των Πειραιωτών να αδρανεί κατά διαστήματα. Μετά από διάλειμμα δύο αγώνων, ο Ολυμπιακός επέστρεψε στα καταιγιστικά πρώτα δεκάλεπτα, δίνοντας από πολύ νωρίς διαδικαστική χροιά στην αναμέτρηση. Με τις δύο του πεντάδες να διαδέχονται αρμονικά η μία την άλλη, οι γηπεδούχοι έφτασαν εύκολα στην κατοστάρα, παρότι η αμυντική τους χαλάρωση έδινε συχνά πυκνά στον προπονητή τους αφορμές για… γκάζια. Στο τέλος, βέβαια, εθεάθη να χαμογελάει ήρεμος κι ευχαριστημένος, αφού η μεγάλη εικόνα της ομάδας ήταν για μία ακόμα φορά καταπληκτική. Και να ᾽ταν ο μόνος…
Γενικά, ο Ολυμπιακός, από το πάνω διάζωμα του ΣΕΦ ως το κέντρο του παρκέ, μοιάζει «ντοπαρισμένος με χαμόγελα», που λέει κι ο Χριστιανόπουλος στα «Μικρά Ποιήματα». Κι ας μην έχει πια τον Τάιλερ Ντόρσεϊ που αντικειμενικά ήταν ο πιο χαμογελαστός…
ΤΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΕΔΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΚΟΣ ΧΑΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΤΑΞΗΣ
Με την κατάσταση στην κορυφή να παραμένει ρευστή, αλλά και να μη διαφοροποιείται ιδιαίτερα τις τελευταίες εβδομάδες μοιραία το μάτι στέκεται περισσότερο στα σύνορα της 8ἀδας. Κι αν πέντε ομάδες έχουν εδώ και πολύ καιρό ξεχωρίσει στη μάχη για το πλεονέκτημα έδρας, οι τρεις εναπομείνασες θέσεις φαίνεται αυτή τη στιγμή να διεκδικούνται από επτά έως και εννιά μνηστήρες!
Με την Μπασκόνια να πείθει περισσότερο από όλους, την Ζαλγκίρις και την Παρτιζάν να έχουν εδραιωθεί, την Μακάμπι να επιμένει και την πρωταθλήτρια Εφές να έχει μπλέξει για τα καλά. Βαλένθια, Βίρτους, Ερυθρός και Αρμάνι παίζουν με λιγότερες πιθανότητες, αλλά για την ώρα παραμένουν ζωντανές. Τα τέσσερα σημερινά παιχνίδια έχουν τεράστιο ενδιαφέρον (μόνο στο ΟΑΚΑ είναι βαθμολογικά μονόπλευρο) και όλα δείχνουν ότι πάμε για μια τελική ευθεία άνευ προηγουμένου.
Την ερχόμενη εβδομάδα ο Ολυμπιακός ταξιδεύει στο Κάουνας για ένα ματς-πρόκληση με την εφτάψυχη Ζαλγκίρις, η οποία βλέπει το όνειρο των playoff να γίνεται κάθε εβδομάδα και πιο εφικτό. Με τις όλες τις ισοβαθμίες πλην Μονακό να είναι ευνοϊκές αλλά το πλεονέκτημα έδρας να μην έχει σε καμία περίπτωση εξασφαλιστεί οι Πειραιώτες οφείλουν να παρουσιαστούν στο παρκέ του φετινού Final 4 έτοιμοι για μια πολύ απαιτητική αναμέτρηση.
- Δημοσιεύτηκε στο Eurohoops