Πάντα εκεί. Μα εκεί που δεν βλέπει ο φακός...
Τα φλας ανάβουν και πάλι με συχνότητα στο ΣΕΦ για τον Ολυμπιακό, αλλά δεν βρίσκουν όλους τους πρωταγωνιστές.
Γράφει ο Μιχάλης Στεφάνου.
Πριν από ένα χρόνο τέτοιες μέρες, ο Ολυμπιακός βρισκόταν σε αδιέξοδο. Η μεγάλη επένδυση που άκουγε στο όνομα του Ντέιβιντ Μπλατ είχε ήδη βρεθεί στο καλάθι των αχρήστων, ένα ολοκαίνουργιο και διόλου "οικονομικό" ρόστερ φαινόταν εντελώς δυσλειτουργικό και το ρεκόρ στην Ευρωλίγκα ήταν ακριβώς αντίστροφο από το σημερινό (1-3). Το κλίμα μέσα στην ομάδα ήταν τουλάχιστον βαρύ και στις τάξεις του κόσμου τουλάχιστον ταραχώδες. Κάπως έτσι, μέσα στην γκρίνια και την αμφισβήτηση, συνεχίστηκε η σεζόν, μέχρι που λίγο πριν φύγει το 2019 και εισβάλει στις ζωές μας ο Covid-19, οι Αγγελόπουλοι αποφάσισαν να "πάρουν τον λόγο".
Χωρίς να ψάξουν δικαιολογίες (που σίγουρα είχαν), αλλά και χωρίς να χρησιμοποιήσουν τα γνωστά και δοκιμασμένα στην... ελληνική επικράτεια επικοινωνιακά τρικ, που στα δύσκολα έρχονται να υπενθυμίσουν στους απαιτητικούς φιλάθλους πόσα έχει προσφέρει στην ομάδα ο ιδιοκτήτης και σε πόσο δύσκολους καιρούς ζούμε, ανέλαβαν την ευθύνη, δέχτηκαν τις κριτικές και σήκωσαν τα μανίκια.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας προσγειώθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από την Βαρκελώνη, ο Σακίλ Μακίσικ, ο Οκτάβιους Ελις και ο Ντουάιντ Μπάικς τον ακολούθησαν, κι ο Ολυμπιακός εμφάνισε μέσα από το τσαλακωμένο αγωνιστικό του κουστούμι το υλικό της κατασκευής του, αρνούμενος να παρατήσει ακόμα κι αυτή την καταδικασμένη σεζόν. Η διακοπή, άφησε μισοτελειωμένη την... ερυθρόλευκη αποστολή αυτοκτονίας, όμως το νερό είχε ήδη μπει στο αυλάκι.
Το καλοκαίρι, ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε μία από τις τρεις σημαντικότερες κινήσεις της αγοράς υπογράφοντας τον Κώστα Σλούκα με ηγεμονικό συμβόλαιο και λίγο έλειψε να ρίξει και την βόμβα της δεκαετίας πλαισιώνοντάς τον με τον Νικ Καλάθη. Κι αν η υπόθεση του πρώην αρχηγού του Παναθηναϊκού στράβωσε στο παρά πέντε, όλες οι υπόλοιπες εισηγήσεις του Γιώργου Μπαρτζώκα ικανοποιήθηκαν στο έπακρο. Εκτός από τον Σλούκα, ο Ολυμπιακός υπέγραψε Χάρισον, Μάρτιν, Ζαν Σαρλ, Τζένκινς και Λαρεντζάκη, ανανέωσε Σπανούλη, Πρίντεζη, Βεζένκοφ και προχώρησε σε επέκταση στον Παπανικολάου, όταν οι περισσότερες ομάδες της Ευρωλίγκας μετρούσαν ακόμα τα κουκιά της σεζόν λόγω της πανδημίας.
Η νέα σεζόν πιο απρόβλεπτη και παρανοϊκή από ποτέ ξεκίνησε και χθες ο Ααρον Χάρισον πρόσθεσε μια ακόμα "day to remember" στο άλμπουμ αναμνήσεων του Ολυμπιακού. Οι τρεις συνεχόμενες νίκες είναι πιο επιβλητικές απ' όσο ακούγονται, οι φίλοι της ομάδας αδημονούν για το επόμενο παιχνίδι και τα σύνδρομα στέρησης από την απαγόρευση κοινού στα γήπεδα χτυπάνε κόκκινο. Οι ερυθρόλευκοι είναι ξανά ένα σύνολο που χαίρεσαι να βλέπεις. Που δεν υπόσχεται, αλλά και δεν συγχωρεί. Που μέσα στην σεμνότητά της, λάμπει κάθε μέρα και περισσότερο.
Ο κόσμος αρχίζει να αποκτά εκ νέου αγαπημένους παίκτες, να ρουφάει κάθε πληροφορία για την ομάδα και να καμαρώνει, όπως εκείνη τον έμαθε να κάνει. Σταμάτησε να ασχολείται με ενδεχόμενες μεταγραφές, να ζηλεύει τα ρόστερ των άλλων. Σταμάτησε να μιλάει για στόχους και να απαιτεί με εκνευρισμό. Θέλει να το ζήσει, να το απολαύσει και βλέπουμε...
Τα φλας στο ΣΕΦ ανάβουν και πάλι με συχνότητα. Κάθε φορά αναδεικνύουν κι έναν νέο "ήρωα", κάθε φορά στοχεύουν σε διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Ποτέ όμως δεν καταφέρνουν να σημαδέψουν τους... μεγάλους πρωταγωνιστές. Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι, βλέπετε, επιμένουν να αποφεύγουν τα φώτα, τους φακούς και τα μικρόφωνα. Αποφεύγουν να επιζητούν την προβολή κι ας είναι πάντα εκεί για τον Ολυμπιακό. Προτιμούν να παραμερίζουν για να περάσει το δημιούργημά τους, να μιλήσει αυτό εκ μέρους τους.
Ίσως μέσα στην αγωνία τους να ξεχνούν ποιοι είναι. Ισως να βυθίζονται τόσο στην οπαδική τους υπόσταση, που να τους αρκεί απλά να μπει η μπάλα στο καλάθι...