Ολυμπιακός : Οι καρποί της προσπάθειας
Ο Μιχάλης Στεφάνου γράφει για την αδιάκοπη και αγόγγυστη προσπάθεια των «ερυθρόλευκων», που τις τελευταίες εβδομάδες φέρνει καρπούς και ανοίγει διάπλατα τον δρόμο για ένα καλό πλασάρισμα ενόψει των Play Offs.
Έπεσε, σηκώθηκε, ξανάπεσε, έχασε έδαφος και πολύτιμες μονάδες, ταλαιπωρήθηκε και ενίοτε ταλαιπώρησε το μπάσκετ, αναγνώρισε κενά, βγήκε στην αγορά να τα καλύψει, έμεινε πίσω ψάχνοντας χημεία, βρέθηκε εκ νέου ελλιπής, στριμώχτηκε, ξαναβγήκε στην αγορά, αναπροσάρμοσε τα σχέδια του, τα έφερε από δω, τα έφερε από ‘κει και τελικά να ‘τος, μπαίνει δυνατός και ακμαίος στο πρώτο αληθινά κρίσιμο κομμάτι της σεζόν.
Με τρεις συνεχόμενες νίκες και τέσσερις στα τελευταία πέντε ματς στην Euroleague , με πιο ελκυστικό μπάσκετ, μεγαλύτερο βάθος και διακριτούς πια τους ρόλους, οι ερυθρόλευκοι του Γιώργου Μπαρτζώκα δείχνουν να βρίσκονται στο καλύτερο φεγγάρι τους από την έναρξη της περιόδου. Έχοντας βρει μια εύκρατη ισορροπία ανάμεσα στο χθες και το σήμερα κι έχοντας μετατρέψει ό,τι δεν τους “σκότωσε” το προηγούμενο δύσκολο διάστημα σε μέταλλο που τώρα τους προστατεύει.
Οι περισσότεροι φίλαθλοι του Ολυμπιακού χρησιμοποιούν τον όρο “υγεία” όταν αναφέρονται στην ομάδα μπάσκετ και ίσως πρέπει να αναρωτηθούμε ποια είναι τα χαρακτηριστικά εκείνα που κάνουν το συγκεκριμένο τμήμα να φαίνεται -πράγματι- υγιές, ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων. Που του επιτρέπουν να μένει ενωμένο όταν ο καιρός είναι άγριος, ήρεμο όταν αλλάζει προς το καλύτερο (όπως τώρα), να αντιμετωπίζει με ψυχραιμία τα προβλήματα και τελικά να βρίσκει λύσεις.
Και η απάντηση, όσο απλή μπορεί να μοιάζει στη θεωρία, άλλο τόσο δυσεφάρμοστη είναι στην πράξη.
Λέγεται ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ. Αδιάκοπη και αγόγγυστη προσπάθεια. Προσπάθεια που βασίζεται στη γνώση και το σεβασμό του καθενός για το συνάδελφο του. Προσπάθεια, που ξεκινά από τη διαρκή, αλλά διακριτική παρουσία της διοίκησης στην καθημερινότητα της ομάδας και φτάνει μέχρι τον υψηλού επιπέδου επαγγελματισμό του τελευταίου εμπλεκόμενου. Προσπάθεια, που αφορά στην ουσία, την πρόοδο, τη βελτίωση και την προστασία του οργανισμού κι όχι τις εντυπώσεις και το παντελώς άχρηστο επικοινωνιακό γαϊτανάκι.
Ο Ολυμπιακός δεν καταρρέει, γιατί προσπαθεί. Προσπαθεί να στηρίξει και να εξελίξει τους παίκτες του θεωρώντας τους ζωτικά του όργανα, δεν τους βλέπει ως αναλώσιμα υλικά. Ό,τι καταφέρνει δεν είναι απλά αγορασμένο, αλλά διαμορφωμένο μέσα από μια συγκεκριμένη διαδικασία. Κι αν δεν έχει συμβόλαιο με την επιτυχία -όπως κανείς άλλωστε- έχει εξασφαλισμένη την αγωνιστική του αξιοπρέπεια και μια ελίτ θέση στη συνείδηση του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Η ερυθρόλευκη αποστολή έφτασε στη Βαλένθια με καλή ψυχολογία, αλλά χωρίς ίχνος εφησυχασμού από τις τελευταίες εμφανίσεις. Το συνήθως χαλαρό πρωινό shootaround δεν ήταν καθόλου χαλαρό, καθώς οι φωνές αφύπνισης του Γιώργου Μπαρτζώκα ακούγονταν μέχρι έξω. Η αναμέτρηση με την σκληροτράχηλη ομάδα του Μουμπρού δεν ήταν νοκ άουτ, αλλά είχε τέτοια χαρακτηριστικά. Με μετρημένες αγωνιστικές να απομένουν, βλέπετε, κάθε αποτέλεσμα έχει σοβαρή επίπτωση στην κατάταξη. Δεν υπάρχουν περιθώρια να απαλλαγείς από μια κακή ήττα.
Οι ερυθρόλευκοι εμφανίστηκαν στο παρκέ του «Φοντέτα» όχι για να παίξουν, αλλά για να κερδίσουν. Έχοντας ενεργοποιήσει μηχανισμούς προσαρμοστικότητας που μόνο οι μεγάλες ομάδες διαθέτουν, πήραν τον έλεγχο του ρυθμού κι άρχισαν σταδιακά να καταρρίπτουν οτιδήποτε επιχειρούσε ο αντίπαλος.
Αναχαίτισαν τα κοψίματα του Ίνγκλις, τον επιθετικό οίστρο του Οτζελέγιε, οδήγησαν σε συνεχόμενες λάθος αποφάσεις τον Τζόουνς, εξαφάνισαν τον Πραντίγια που λίγα 24ωρα πριν είχε κάνει θραύση στη Βαρκελώνη. Στο δεύτερο ημίχρονο δέχτηκαν όλους κι όλους 26 πόντους (!) κι απ’ αυτούς οι πέντε προέκυψαν όταν λίγο πολύ η τύχη του ματς είχε κριθεί.
Με τον Σακίλ ΜακΚίσικ χρησιμοποιείται έξυπνα ως ο τρίτος χειριστής της πεντάδας και τελικά να μένει στο παρκέ για 25 λεπτά ο Ολυμπιακός καταφέρει να σπάσει την εξαιρετική πίεση των αντιπάλων του, να δημιουργεί ρήγματα και να κεφαλαιοποιεί τις εκπληκτικές του άμυνες.
Με τον Μόουζες Ράιτ να καταρρίπτει όλους τους μύθους περί… Euroleague προϋπηρεσίας και σε χρόνο μηδέν να εξελίσσεται σε μεγάλο πρωταγωνιστή στις δυο πλευρές του γηπέδου. Είτε μέσω ενός καίριου μπλοκ, ή με ένα δύσκολο τελείωμα, είτε με το επιθετικό ριμπάουντ που έδωσε την ευκαιρία στον Κάνααν να εξαπολύσει την χαρακτηριστική βολή, ο Αμερικανός είχε τεράστια συνεισφορά στη νίκη.
Από κοντά του ο έτερος …επικουρικός ψηλός της φετινής διαδρομής, ο Φιλίπ Πετρούσεβ ο οποίος πρόσφερε στον Ολυμπιακό αυτό που τόσο του είχε λείψει στο πρώτο κομμάτι της σεζόν: το εύκολο καλάθι.
Ο σπουδαίος Αϊζάια Κάνααν δεν «μάσησε» από την αστοχία του στα μακρινά σουτ και χτυπώντας είτε στο close out, είτε με pull up μέσης απόστασης απέδειξε ότι το… καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι.
Τέλος, ο Νάιτζελ Γουίλιαμς – Γκος, αυτός ο αθόρυβος κίνδυνος για κάθε άμυνα, που τόσο έχει υποτιμηθεί, αλλά σε κάθε ευκαιρία αποδεικνύει την ποιότητά του. Δικαιώνοντας και τον Ολυμπιακό που τον προστατεύει και δεν τον πιέζει άνευ σοβαρού λόγου, αφού ξέρει ότι με την παρουσία του γίνεται άλλη ομάδα.
Το διπλό στη Βαλένθια ήρθε ως υποχρέωση, αλλά μάχη για την πρόκριση θα συνεχιστεί το ίδιο σκληρή και αδυσώπητη. Προς το παρόν, το ενδιαφέρον στρέφεται στη μάχη του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό να το προσεγγίζει ήρεμος, αλλά ιδιαίτερα διψασμένος.