Skip to main content

Των Ελλήνων τα παιδιά (vids)

O κόουτς Κωνσταντίνος Πανάς αναλύει την πρεμιέρα του Παναθηναϊκού στη Euroleague, σχολιάζοντας μεταξύ άλλων τον cult Φόστερ, τον «ανανεωμένο» Μποχωρίδη και τον πολυπράγμων Παπαπέτρου. 

Οι «πράσινοι» ταξίδεψαν στη Μόσχα με αρκετά προβλήματα και δεδομένου της κακής εκκίνησης με τον αποκλεισμό από το Περιστέρι, ήταν δεδομένο πως οι προσδοκίες για την πρεμιέρα ήταν αρκετά χαμηλές από τους φίλους της ομάδας.

Ωστόσο οι προπονητές ξέρουν καλύτερα από το καθένα πως μια ήττα είναι μάθημα ή όπως μου αρέσει να το αποκαλώ «μπρίζωμα», αυτό το κάτι που θα μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν υπέρ τους, ώστε να αναγκάσουν τους παίκτες να ανεβάσουν ταχύτητα. Να χτυπήσουν στον εγωισμό τους!

Δεν ξέρω βέβαια αν ο coach Βόβορας χρησιμοποίησε το πρώτο επίσημο παιχνίδι για να ανεβάσει τις μηχανές ή αν ο σχεδιασμός του ήταν τέτοιος που είθισται ο Παναθηναϊκός να είναι πανέτοιμος στη πρεμιέρα. Με ή χωρίς Σαντ Ρος, Τζάκσον και Ουάιτ, οι «πράσινοι» έδειξαν έτοιμοι να ανταποκριθούν σε κάθε εμπόδιο που θα έβαζαν οι Ρώσοι.

Αρχικά οι «πράσινοι» ήξεραν ότι στη νευραλγική θέση «1», υπήρχε μόνο ο Λευτέρης Μποχωρίδης και με βοήθειες από τον Νέντοβιτς και αν χρειαζόταν από Καλαϊτζάκη και Φόστερ. Τα τέσσερα γκαρντ δηλαδή που ήταν διαθέσιμα. Αυτό που δεν περίμενε κανείς φυσικά, ήταν να δούμε ακόμη και ως βασικό χειριστή σε ορισμένες περιπτώσεις τον Ιωάννη Παπαπέτρου!

Η μετεξέλιξη του Παπαπέτρου

Έχω αναφερθεί αρκετές φορές μέσα στο καλοκαίρι για την ανάπτυξη του Έλληνα φόργουορντ στο θέμα χειρισμού και ότι αν μπορέσει να βρίσκει σκορ ή δημιουργία από καταστάσεις pick-n-roll θα μπορέσει να ανέβει στο επόμενο επίπεδο. Αυτό που βλέπουμε από τον Παπαπέτρου είναι ότι με την ανάπτυξη αυτή επήλθε και διεύρυνση της διορατικότητας του, δηλαδή κατάφερε να ανοίξει ορίζοντες που πρωτύτερα, είτε επειδή δεν χρειαζόταν, είτε επειδή δεν είχε δουλέψει με τη μπάλα στα χέρια δεν μπορούσε να φανταστεί. Το να βλέπεις τον παίκτη να κατεβάζει με ευκολία τη μπάλα και να τρέχει δύο pick-n-roll στην ίδια κατοχή, «φτιάχνοντας» τον ελεύθερο Καλαϊτζάκη είναι κάτι καινούργιο. Το να βλέπεις τον Παπαπέτρου να σουτάρει δύο φορές από μέση απόσταση με turnaround και fadeaway είναι κάτι παλιό, αλλά αυτό που έχει αλλάξει είναι η ταχύτητα στην εκτέλεση. Μοιάζει πιο ευέλικτος. Ιδιαίτερα σημαντικό για φόργουορντ με τα χαρακτηριστικά του.

Μποχωρίδης σε ρόλο βασικού PG!

Πάλι αναφέρθηκα σε κάτι που εύχομαι ο coach Βόβοραςνα κάνει πραγματικότητα. Να δούμε τον Λευτέρη Μποχωρίδη ως βασικό playmaker των «πρασίνων» με ευθύνες και κυρίως να παίρνει τελευταίες επιθέσεις όπως έκανε στη πρεμιέρα. Ο Έλληνας γκαρντ όχι μόνο έδειξε τρομερά σημάδια βελτίωσης σε χειρισμό και δημιουργία, αλλά χαρακτηριστικά ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ πάνω από δέκα ελεύθερα σουτ για τους συμπαίκτες του μέσα από καταστάσεις pick-n-roll. Αυτά για ένα παιδί που φέτος αποκτήθηκε με χαμηλές περγαμηνές. Ανέκαθεν ο Θεσσαλονικιός γκαρντ είχε υψηλή αντίληψη και εξαιρετικό μέγεθος, πράγματα που είχε ο πάλαι ποτέ σταρ των «πρασίνων», Δημήτρης Διαμαντίδης. Αυτά που εξέλιξε ο Διαμαντίδης βέβαια στο διάστημα που τα κατάφερε, τον καταξίωσαν στην ελιτ του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Το πόσο γρήγορα θα ανταποκριθεί ο Μποχωρίδης στις νέες απαιτήσεις και μάλιστα, πόσο γρήγορα θα εξελίξει πράγματα στο παιχνίδι του θα δείξουν εάν αυτή τη φορά η παρουσία του στη κορυφαία λίγκα θα είναι τελεσίδικη.

Ο «παλαιός» Φόστερ

Δεν θυμάμαι πόσα χρόνια έχω να δω παρόμοιο Αμερικανό με αυτή τη κουλτούρα και την ίδια φιλοσοφία που μυρίζει σταρ των 90’s του ΝΒΑ. Το παιχνίδι του Φόστερ είναι σίγουρα απρόβλεπτο καθώς συνδυάζει πολλά επιθετικά στοιχεία(παιχνίδι χωρίς τη μπάλα, spot και εκτέλεση μέσα από ντρίμπλα), αλλά το δημιουργικό του παιχνίδι με ξάφνιασε, αλλά ακόμη περισσότερο το ΑΜΥΝΤΙΚΟ του κρεσέντο. Για έναν Αμερικανό που έρχεται από χαμηλότερη λίγκα και έχει συνηθίσει να παίρνει πολλές επιθέσεις, το να φτάνει στο επόμενο επίπεδο και να ΜΗΝ πέφτει η απόδοση του από τα χαμένα σουτ ή τις λίγες προσπάθειες, δείχνει ένα πράγμα: ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ. Πολύ δύσκολα βρίσκεις Αμερικάνο με αυτή τη νοοτροπία, όπως του Φόστερ, όπου ξέρει ότι πρέπει να κερδίσει τα λεπτά του μέσα από άλλα πράγματα εκτός από σκορ. Σαφώς και θα πάρει τις επιθέσεις του τα βράδια που θα έχει «ματώσει» το διχτάκι, αλλά τις υπόλοιπες που θα έχει χαμηλά ποσοστά στο σουτ θα πρέπει να φτάσει πιο βαθιά στη ρακέτα – όπως και έκανε δύο φορές – ή να γίνει πιο δημιουργικός – όπως και έγινε με πολλές πάσες στα κοψίματα των ψηλών – ή να τα δώσει όλα στην άμυνα. Και θα σταθώ στο τελευταίο κομμάτι.

Ο Φόστερ στο Ισραήλ φαινόταν ότι μπορεί να εξελιχθεί στην άμυνα, αλλά η ενέργεια που έβγαζε δεν έχει καμία σχέση με αυτό που βλέπουμε εδώ. Ο Αμερικανός δείχνει να μπορεί να επιτίθεται πάνω στα σκριν και να βάζει το κορμί του με τέτοιο τρόπο ώστε να διασπάει τις γωνίες των αντιπάλων του. Εκτοπίζει τα αντίπαλα γκαρντ και παίζει σε απομόνωση τον αντίπαλο ψηλό χωρίς πρόβλημα. Αυτός και μόνο ο χαρακτήρας μπορεί να τον διατηρήσει στο υψηλότερο επίπεδο, ακριβώς επειδή ΜΠΟΡΕΙ και προσαρμόζεται ανάλογα το παιχνίδι.

ΥΓ. Ο Παναθηναϊκός έβγαλε πνεύμα μαχητικότητας και δήλωσε παρόν σε μια πρεμιέρα με πολλές εκπλήξεις. Ή μήπως όχι; Μήπως δεν ήταν εκπλήξεις; Μήπως ήταν απλά μπάσκετ; Ίσως μετά από αυτή τη πρεμιέρα κατανοήσουμε ότι δεν υπάρχει φαβορί, αλλά όλες οι ομάδες παίζουν μπάσκετ και μπορούν να κερδίσουν αρκεί να είναι ΟΜΑΔΕΣ με όλη τη σημασία της λέξης και να προσηλωθούν στο πλάνο τους.